Wyrok SN z dnia 21 września 1989 r., sygn. WRN 26/89

Jeżeli wymowa dowodów, na których opiera się oskarżenie, nie jest jednoznaczna, a sposób ich oceny i – w konsekwencji – rodzaj ustaleń faktycznych zależy od wyjaśnień oskarżonego, to zachodzi w ogóle przeszkoda do orzekania co do istoty sprawy w trybie postępowania w stosunku do nieobecnych (w rozumieniu art. 415-417 k.p.k.).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 21 września 1989 r. sprawy Zdzisława N., prawomocnie skazanego w trybie postępowania w stosunku do nieobecnych za przestępstwo określone w art. 124 § 1 k.k. na karę śmierci z pozbawieniem praw publicznych na zawsze oraz konfiskatę mienia w całości, z powodu rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego na korzyść skazanego od wyroku Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 28 maja 1983 r. – zaskarżony wyrok uchylił i sprawę Zdzisława N. przekazał Naczelnej Prokuraturze Wojskowej do uzupełnienia postępowania przygotowawczego.