Wyrok SN z dnia 1 lutego 1989 r., sygn. V KRN 300/88

Nadużycie zawodu (odpowiednio stanowiska) w rozumieniu art. 42 § 1 k.k. wyraża się w popełnieniu umyślnego przestępstwa świadczącego, że sprawca wykorzystał wykonywany zawód dla popełnienia owego przestępstwa.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy Bolesława Borysa S., skazanego z art. 239 § 3 k.k. i innych, z powodu rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego PRL na korzyść, skazanego od wyroku Sądu Wojewódzkiego w W. – jako rewizyjnego z dnia 9 października 1988 r. – zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że okres kary dodatkowej zakazu wykonywania zawodu lekarza obniżył do roku (...).

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki w W. – jako rewizyjny, wyrokiem z 7.X.1988 r. uznał oskarżonego Bolesława Borysa S. za winnego przestępstwa określonego w art. 239 § 1 i 3 k.k. i art. 266 § 1 i 4 k.k. w zw. z art. 10 § 2 k.k., polegającego na tym, że 19.IX.1986 r. w S., jako lekarz Zespołu Opieki Zdrowotnej, poświadczył nieprawdę w ten sposób, że wystawił Lesławowi S., którego nie widział i nie badał, zaświadczenie lekarskie na pięć dni na druku L-4, pomimo że wymieniony nie cierpiał na żadne schorzenie i w zamian za to przyjął kwotę 1.000 zł, i za to na podstawie art. 239 § 3 k.k. w zw. z art. 10 § 3 k.k. oraz art. 36 § 3 k.k. wymierzył mu rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem wykonania na 3 lata oraz grzywnę w wysokości 100.000 zł. Na podstawie art. 42 § 1 k.k. Sąd Wojewódzki orzekł karę dodatkową zakazu wykonywania zawodu na okres 3 lat oraz na podstawie art. 49 k.k. karę dodatkową podania wyroku do publicznej wiadomości przez ogłoszenie jego treści w gazecie (...).