Wyrok Składu 7 Sędziów SN z dnia 14 czerwca 1989 r., sygn. V KRN 99/89

Przez stan bezbronności rozumieć należy taką sytuację, w której znalazła się ofiara przestępstwa, że z powodu obezwładnienia jej przy użyciu siły fizycznej nie stanowiącej jednak gwałtu na osobie, albo wobec wielości napastników lub znacznej dysproporcji sił, pozbawiona jest możności woli przeciwdziałania zaborowi mienia, albo też możność ta lub wola są w istotnym zakresie ograniczone.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 1989 r. sprawy Ryszarda K. i Arkadiusza W., oskarżonych o czyn określony w art. 210 § 2 k.k. w zw. z art. 60 § 1 k.k. i innych, z powodu rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich na korzyść od wyroku Sądu Wojewódzkiego w E. z dnia 26 października 1982 r., utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 1983 r. – I. uchylił zawarte w pkt VI wyroku orzeczenie o karze łącznej, II. eliminując z opisu czynu przypisanego oskarżonemu w pkt II zaskarżonego wyroku „grożenie użyciem noża” przyjął, że czyn przypisany oskarżonemu w tym punkcie wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 210 § 1 k.k. w zw. z art. 60 § 1 k.k. i za to na podstawie tegoż przepisu oraz art. 60 § 3 k.k., art. 40 § 1 k.k. i 36 § 2 i 3 k.k. skazał każdego z oskarżonych na kary po 6 lat pozbawienia wolności, 15.000 zł grzywny i pozbawienia praw publicznych na 5 lat; III. na podstawie art. 66, art. 67 § 1, art. 70 § 1 i art. 71 § 2 k.k. wymierzył oskarżonym nowe kary łączne w rozmiarze po 9 lat pozbawienia wolności, po 20.000 zł grzywny oraz po 5 lat pozbawienia praw publicznych (...).