Uchwała SN z dnia 21 czerwca 1989 r., sygn. III PZP 18/89

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora Prokuratury Generalnej w sprawie z powództwa Reginy D. przeciwko Hutniczemu Przedsiębiorstwu Remontowemu Zakład Nr 10 w W. o podwyższenie renty po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Warszawie postanowieniem z dnia 9 marca 1989 r. II Cr 1975/88 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„1. Czy przepis art. 40 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (j.t. Dz.U. z 1983 r. nr 30, poz. 144) wyłącza dopuszczalność dochodzenia przez konkubinę roszczeń cywilno-prawnych od uspołecznionego zakładu pracy z tytułu szkody doznanej w związku ze śmiercią konkubenta w wyniku wypadku przy pracy, także i wtedy, gdy wypadek miał miejsce w dniu 29 kwietnia 1974 r., a wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 17 lipca 1976 r. ustalono na rzecz konkubiny od zakładu pracy konkubenta rentę w oparciu o przepis art. 446 § 2 k.c.?

2. W przypadku odpowiedzi pozytywnej – czy Sąd Wojewódzki rozpoznając sprawę z rewizji jest związany postanowieniem tego samego Sądu Wojewódzkiego – innego wydziału – Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych przekazującego Sądowi Rejonowemu przy rozpoznaniu odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie odmowy podwyższenia renty wyjątkowej przyznanej przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, roszczenie konkubentki o podwyższenie renty przyznanej na podstawie przepisów prawa cywilnego z tytułu śmierci konkubenta w wyniku wypadku przy pracy”?