Wyrok SN z dnia 30 listopada 1987 r., sygn. WR 474/87

Nie ma przeszkód do orzekania – w myśl art. 48 § 1 k.k. – fakultatywnej kary dodatkowej przepadku przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa wobec sprawcy czynu z art. 124 § 1 k.k., który posiadał je w ramach wyposażenia przekazanego mu przez obcy wywiad, choćby nawet przedmioty te ale stanowiły własności tego bezpośredniego sprawcy i nie podlegały przepadkowi z mocy ustawowego upoważnienia (art. 48 § 3 k.k.).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 1987 r. na rozprawie sprawy nieprawomocnie skazanych za przestępstwo z art. 124 § 1 k.k.: 1. Jensa E. na kary 9 lat pozbawienia wolności, 750.000 zł grzywny i konfiskaty części mienia, 2. Nielsa K. na kary 7 lat pozbawienia wolności, 50.000 zł grzywny i konfiskaty części mienia, z powodu rewizji wniesionych przez zastępcę Wojskowego Prokuratora Garnizonowego w N. na niekorzyść obydwu oskarżonych, obrońcę obydwu oskarżonych i oskarżonego Nielsa K. od wyroku Sądu Okręgu Wojskowego w N. z dnia 8 września 1987 r. – na podstawie art. 386 § 1 i 2, art. 387 pkt 1 i 3, art. 547 § 1 k.p.k. oraz art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (j.t. Dz.U. z 1983 r. nr 49, poz. 223) – rewizji obrońcy i oskarżonego Nielsa K. nie uwzględnił, natomiast w częściowym uwzględnieniu rewizji prokuratora zaskarżony wyrok zmienił przez wymierzenie oskarżonemu Jensowi E. kary dodatkowej przepadku przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa, tj. aparatu fotograficznego oraz map turystycznych i planów miast, a to na podstawie art. 48 § 1 k.k. i z tą zmianą wyrok ten w pozostałych częściach utrzymał w mocy (...).