Wyrok SA w Krakowie z 29 stycznia 2013 r., sygn. III AUa 493/12

1. Autonomia woli stron umowy o pracę w kształtowaniu jej postanowień, w tym dotyczących wynagrodzenia, podlega ochronie jedynie w ramach wartości uznawanych i realizowanych przez system prawa, a strony obowiązane są respektować nie tylko interes jednostkowy, lecz także mieć wzgląd na interes publiczny. Przepis art. 353¹ kc, poprzez art. 300 k.p. znajduje tu odpowiednie zastosowanie, a wymaganie , aby treść stosunku pracy lub jego cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) tego stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego nie jest sprzeczny z zasadami prawa pracy. Tym samym brak jest przeciwwskazań, aby postanowienia takich umów dotyczące wynagrodzenia i innych świadczeń związanych z pracą mogły być przez pryzmat zasad współżycia społecznego ocenione jako nieważne w części przekraczającej granice godziwości a zatem w sytuacji ich nadmiernej wysokości. Zasady dotyczące oceny postanowień umownych znajdują zastosowanie także na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych.

2. Ustalenie w umowie o pracę rażąco wysokiego wynagrodzenia za pracę może być, w konkretnych okolicznościach, uznane za nieważne jako dokonane z naruszeniem zasad współżycia społecznego, polegającym na świadomym osiąganiu nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu.

Teza od Redakcji

Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSA Feliksa Wilk

Sędziowie: SSA Ewa Drzymała, SSA Marta Fidzińska - Juszczak (spr.)

Protokolant: st.sekr.sądowy Monika Ziarko

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2013 r. w Krakowie sprawy z wniosku S. C., Firmy Handlowo-Usługowej (...) - J. J. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w K. o wysokość podstawy wymiaru składek na skutek apelacji organu rentowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w K. od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie Wydziału VII Ubezpieczeń Społecznych z dnia 20 grudnia 2011 r. sygn. akt VII U 1133/11