Wyrok Sądu pierwszej instancji (trzecia izba) z dnia 3 maja 2006 r. - Eurohypo AG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM). - Sprawa T-439/04., sygn. T-439/04

Sprawa T‑439/04

Eurohypo AG

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy - Słowny znak towarowy EUROHYPO - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Badanie stanu faktycznego z urzędu - Artykuł 74 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 - Okoliczności faktyczne przedstawione po raz pierwszy w postępowaniu przed Sądem - Dopuszczalność

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 3 maja 2006 r.  

Streszczenie wyroku

Wspólnotowy znak towarowy - Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. b) i c))

Słowny znak towarowy EUROHYPO, o którego rejestrację wniesiono dla usług w zakresie „spraw finansowych; spraw monetarnych; spraw nieruchomości; usług finansowych i finansowania”, należących do klasy 36 w rozumieniu porozumienia nicejskiego, jest pozbawiony charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, z uwagi na to, iż ma on charakter opisowy w stosunku do tych usług. W istocie przeciętny konsument niemieckojęzyczny postrzega element „euro”, w sektorze finansowym, jako walutę będącą w obiegu w Unii Europejskiej i opisującą ten obszar monetarny. Ponadto w sektorze usług finansowych element „hypo” jest postrzegany przez tego konsumenta jako skrót od wyrazu „hipoteka”. Zatem przynajmniej jedno z możliwych znaczeń każdego z tych elementów określa cechę omawianych usług finansowych. Wreszcie, po pierwsze, EUROHYPO stanowi proste połączenie dwóch elementów opisowych, niewywołujące wrażenia dostatecznie dalekiego od wrażenia wywołanego zwykłym zestawieniem jego elementów składowych, które dominowałoby nad sumą znaczeń tych elementów. Po drugie, nie wykazano, by to złożone słowo weszło do języka potocznego i nabyło własnego znaczenia.