Wyrok Sądu pierwszej instancji (druga izba w składzie powiększonym) z dnia 25 października 2005 r. - Peek & Cloppenburg KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM). - Sprawa T-379/03., sygn. T-379/03

Sprawa T‑379/03

Peek & Cloppenburg KG

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy - Słowny znak towarowy Cloppenburg - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Pochodzenie geograficzne - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 40/94

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (druga izba w składzie powiększonym) z dnia 25 października 2005 r.  II ‑ 0000

Streszczenie wyroku

1.     Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie odwoławcze - Skarga do sądu wspólnotowego - Rola procesowa Urzędu - Uprawnienie dotyczące popierania żądań skarżącego przez Urząd, pozostający wyznaczonym jako strona pozwana - Skarga, która stała się bezprzedmiotowa - Brak

(regulamin Sądu, art. 133 § 2)

2.     Wspólnotowy znak towarowy - Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Znaki towarowe składające się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć do oznaczania cech towaru - Znak towarowy dla usług handlu detalicznego - Słowny znak towarowy Cloppenburg

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. c))

1.     Skoro w ramach postępowania w sprawie skargi dotyczącego znaków towarowych, zarówno w sprawach, w których przez izbą odwoławczą Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) występują inne strony niż strona skarżąca przed Sądem Pierwszej Instancji, jak i w sprawach toczących się tylko pomiędzy skarżącą a Urzędem Urząd nie ma czynnej legitymacji wymaganej do wniesienia skargi na decyzję jednej z izb odwoławczych, to nie może być on za każdym razem zobowiązany do obrony wszystkich zaskarżonych decyzji izb czy też do żądania bezwzględnie oddalenia wszystkich skierowanych przeciwko takim decyzjom skarg. Nic nie stoi na przeszkodzie temu, ażeby Urząd przyłączył się do żądania strony skarżącej, tudzież nawet poprzestał na pozostawieniu sprawy uznaniu Sądu, przedstawiając wszystkie argumenty, które uważa za właściwe celem dostarczenia informacji Sądowi. Natomiast nie może on formułować żądań mających na celu stwierdzenie nieważności lub zmianę decyzji izby odwoławczej w kwestii, która nie została podniesiona w skardze, ani też przedstawiać zarzutów, które nie zostały podniesione w skardze. Ponadto, choć z art. 133 § 2 regulaminu wynika, że Urząd jest w postępowaniu przed Sądem stroną pozwaną, nie może to jednak zmieniać dotyczących izb odwoławczych, a wynikających z systemu rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, następstw. Wskazanie Urzędu jako strony pozwanej pozwala co najwyżej na rozstrzygnięcie co do kosztów w przypadku uchylenia lub zmiany zaskarżonej decyzji, niezależnie od stanowiska zajętego przez Urząd w postępowaniu przed Sądem.