Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Postanowienie Sądu pierwszej instancji (trzecia izba) z dnia 9 czerwca 2005 r. - Helm Düngemittel GmbH przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-265/03., sygn. T-265/03

Sprawa T-265/03

Helm Düngemittel GmbH

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Pomoc żywnościowa - Częściowe zatrzymanie gwarancji wykonania dostawy - Wniosek o zwrot kwoty ulegającej zatrzymaniu - Klauzula arbitrażowa - Skarga o stwierdzenie nieważności - Niedopuszczalność

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 9 czerwca 2005 r.  II-0000

Streszczenie postanowienia

1.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Skarga dotycząca w rzeczywistości sporu o charakterze umownym - Akt wydany na podstawie rozporządzenia, a nie umowy - Brak wpływu na umowny charakter sporu - Brak właściwości sądu wspólnotowego - Niedopuszczalność

(art. 225 WE, 230 WE, 238 WE, 240 WE i 249 WE)

2.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Skarga skierowana przeciwko decyzji potwierdzającej jedynie wcześniejszą decyzję - Niedopuszczalność

(art. 230 WE)

1.     Akty wydane przez instytucje, które wpisują się w czysto umowne ramy, z którymi są nierozerwalnie związane, już z racji swojego charakteru nie należą do aktów przewidzianych w art. 249 WE, o których stwierdzenie nieważności można wnosić do sądu wspólnotowego w trybie art. 230 WE. Nie można zaprzeczyć umownemu charakterowi sporu tylko z tego powodu, że zaskarżony akt został wydany na podstawie rozporządzenia, a nie umowy, ponieważ treść tego rozporządzenia stanowi część klauzul umownych pomiędzy stronami niniejszego sporu.

Na mocy postanowień art. 225 WE w związku z art. 238 WE Sąd jest właściwy do orzekania w sprawach z dziedziny umów wniesionych przed Sąd przez osoby fizyczne lub prawne jedynie na podstawie klauzuli arbitrażowej. W przeciwnym wypadku jego właściwość rozciągałaby się poza spory, których rozpoznanie jest w sposób wyczerpujący zastrzeżone dla niego przez art. 240 WE, ponieważ przepis ten pozostawia sądom krajowym kompetencje w zakresie prawa wspólnotowego do rozpoznawania pozostałych sporów, których stroną jest Wspólnota.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00