Wyrok Sądu pierwszej instancji (druga izba) z dnia 13 września 2005 r. - Sportwetten GmbH Gera przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM). - Sprawa T-140/02., sygn. T-140/02

Sprawa T‑140/02

Sportwetten GmbH Gera

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego      (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy - Wniosek o unieważnienie - Graficzny wspólnotowy znak towarowy zawierający element słowny INTERTOPS - Znak towarowy sprzeczny z porządkiem publicznym lub przyjętymi dobrymi obyczajami - Artykuł 7 ust. 1 lit. f) i art. 7 ust. 2 oraz art. 51 rozporządzenia (WE) nr 40/94

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 13 września 2005 r.  II ‑ 0000

Streszczenie wyroku

Wspólnotowy znak towarowy - Zrzeczenie się, wygaśnięcie i unieważnienie - Bezwzględne podstawy unieważnienia - Znaki towarowe sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami - Ocena oparta wyłącznie na badaniu samego znaku towarowego w związku z oznaczanymi nim towarami i usługami - Okoliczności dotyczące zachowania się właściciela znaku towarowego - Brak związku ze sprawą

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. f))

Aby ocenić, czy wspólnotowy znak towarowy jest sprzeczny z porządkiem publicznym lub przyjętymi dobrymi obyczajami w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. f) rozporządzenia nr 40/94 i w związku z tym podlega unieważnieniu na podstawie art. 51 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia, należy dokonać analizy samego znaku towarowego, tj. oznaczenia, w związku z towarami lub usługami, dla których znak towarowy został zarejestrowany. Z łącznej lektury wszystkich akapitów art. 7 ust. 1 wynika, że odnoszą się one do samoistnych cech znaku towarowego, a nie do okoliczności związanych z działaniem właściciela znaku towarowego.

Wynika z tego, że okoliczność, iż właściciel wspólnotowego znaku towarowego nie ma prawa oferować w państwie członkowskim usług oznaczanych tym znakiem towarowym ani ich tam reklamować, nie może w żaden sposób zostać uznana za mającą związek z samoistnymi cechami tego znaku towarowego w rozumieniu powyżej wskazanej wykładni. W konsekwencji okoliczność ta nie może skutkować stwierdzeniem, że sam znak towarowy jest sprzeczny z porządkiem publicznym lub przyjętymi dobrymi obyczajami.