Wyrok Sądu pierwszej instancji (czwarta izba) z dnia 5 października 2005 r. - Land Oberösterreich i Republika Austrii przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawy połączone T-366/03 oraz T-235/04., sygn. T-366/03 oraz T-235/04

Sprawy połączone T‑366/03 i T‑235/04

Land Oberösterreich i Republika Austrii

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Zbliżanie ustawodawstw - Przepisy krajowe stanowiące odstępstwo od przepisu harmonizującego - Zakaz używania organizmów genetycznie zmodyfikowanych w Oberösterreich - Przesłanki stosowania art. 95 ust. 5 WE

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 5 października 2005 r. II ‑ 0000

Streszczenie wyroku

1.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne lub prawne - Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie - Decyzja Komisji skierowana do państwa członkowskiego dotycząca przepisów krajowych zakazujących używania organizmów genetycznie zmodyfikowanych w jednym z regionów tego państwa - Skarga regionu, który jest autorem tych przepisów, będących wcześniej przedmiotem wniosku tego państwa członkowskiego o przyznanie odstępstwa od wspólnotowego przepisu harmonizującego - Dopuszczalność

(art. 95 ust. 5 WE i art. 230 akapit czwarty WE; decyzja Komisji 2003/653)

2.     Zbliżanie ustawodawstw - Działania mające na celu realizację jednolitego rynku - Wydanie nowych przepisów krajowych stanowiących odstępstwa - Kontrola przez Komisję - Postępowanie - Stosowanie zasady kontradyktoryjności - Brak

(art. 95 ust. 4, 5 i 6 WE)

3.     Zbliżanie ustawodawstw - Działania mające na celu realizację jednolitego rynku - Wydanie nowych przepisów krajowych stanowiących odstępstwa - Kontrola przez Komisję - Decyzja - Obowiązek uzasadnienia - Zakres

(art. 95 ust. 5 WE i art. 253 WE)

1.     Inne podmioty niż te, które są adresatami decyzji, mogą twierdzić, iż dotyczy ich ona indywidualnie w rozumieniu art. 230 akapit czwarty WE tylko wtedy, gdy decyzja ta dotyczy ich indywidualnie ze względu na określone cechy, które są im właściwe, lub sytuację faktyczną, która odróżnia je od wszystkich innych osób i w ten sposób indywidualizuje je w sposób analogiczny do adresata tej decyzji. W istocie celem tego przepisu jest zapewnienie ochrony prawnej również osobie, której, mimo że nie jest ona adresatem spornego aktu, dotyczy on w taki sposób, jakby była jego adresatem.