Postanowienie Sądu pierwszej instancji (druga izba) z dnia 28 listopada 2005 r. - European Environmental Bureau (EEB) oraz inne przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-94/04., sygn. T-94/04

Sprawa T‑94/04

European Environmental Bureau (EEB) i in.

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Skarga o stwierdzenie nieważności - Zarzut niedopuszczalności - Dyrektywa 2003/112/WE - Legitymacja czynna

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 28 listopada 2005 r.  II ‑ 0000

Streszczenie postanowienia

1.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne lub prawne - Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie - Dyrektywa dotycząca wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin - Skarga stowarzyszeń mających status konsultantów przy instytucjach wspólnotowych lub przy krajowych bądź ponadnarodowych organach władzy - Niedopuszczalność

(art. 230 akapit czwarty WE; dyrektywa Komisji 2003/112)

2.     Wspólnoty Europejskie - Kontrola sądowa zgodności z prawem aktów instytucji - Akty o charakterze generalnym - Konieczność podniesienia przez osoby fizyczne lub prawne zarzutu niezgodności z prawem lub zażądania złożenia wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w zakresie oceny jego ważności

(art. 230 akapit czwarty WE, art. 234 WE i 241 WE)

1.     Niedopuszczalna jest skarga o stwierdzenie nieważności złożona przez stowarzyszenia, których celem jest promowanie ochrony i zachowania zasobów środowiska naturalnego, oraz przez spółkę, której celem jest promowanie trwałych alternatywnych rozwiązań w zakresie stosowania pestycydów, skierowana przeciwko dyrektywie 2003/112 zmieniającej dyrektywę 91/414 dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, w celu włączenia do niej parakwatu jako substancji biologicznie czynnej.

W istocie negatywne skutki, jakie zaskarżony akt wywiera na interesy chronione przez stowarzyszenia i na prawo własności jednego z nich, nie pozwalają na wykazanie, że akt ten dotyczy ich indywidualnie, ponieważ jego przepisy oddziałują na skarżących z uwagi na ich obiektywną cechę bycia podmiotem, który działa na rzecz ochrony środowiska naturalnego lub zdrowia pracowników czy też jest uprawniony z tytułu prawa własności, w taki sam sposób jak w przypadku każdej innej osoby znajdującej się w takiej samej sytuacji.