Postanowienie Sądu pierwszej instancji (druga izba w składzie powiększonym) z dnia 27 maja 2004 r. - Deutsche Post AG i DHL International Srl przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-358/02., sygn. T-358/02

Sprawa T-358/02

Deutsche Post AG i DHL International Srl

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Pomoc państwa - Zatwierdzenie przez Komisję pomocy udzielonej przez władze włoskie na rzecz Poste Italiane - Skarga o stwierdzenie nieważności wniesiona przez konkurentów - Niedopuszczalność

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji (druga izba w składzie powiększonym) z dnia 27 maja 2004 r.  II-0000

Streszczenie postanowienia

Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne i prawne - Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie - Decyzja Komisji stwierdzająca, że środek krajowy nie stanowi pomocy państwa - Prawo konkurencyjnego przedsiębiorstwa do wniesienia skargi - Przesłanka - Istotna zmiana jego pozycji na rynku - Brak obowiązku uczestnictwa w postępowaniu przed Komisją w charakterze składającego skargę

(artykuł 87 ust. 1 WE, art. 88 ust. 2 WE i art. 230 akapit czwarty WE)

Decyzja Komisji, zgodnie z którą środek krajowy nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE, wydana po zakończeniu formalnej procedury dochodzenia przewidzianej w art. 88 ust. 2 WE, dotyczy indywidualnie przedsiębiorstw, które wniosły do Komisji skargę powodującą wszczęcie tej procedury i które - poprzez przedstawienie swoich uwag - wpłynęły na przebieg postępowania w znacznym stopniu, jeśli ich pozycja na rynku uległa istotnej zmianie wskutek zastosowania środka będącego przedmiotem zaskarżonej decyzji.

Przedsiębiorstwo, które nie odegrało aktywnej roli w postępowaniu administracyjnym przed Komisją, może wykazać w inny sposób, że decyzja dotyczy indywidualnie również jego; w każdym razie przedsiębiorstwo to musi wykazać, że środek zatwierdzony na mocy zaskarżonej decyzji był w stanie zmienić w istotny sposób jego pozycję na danym rynku. Takiej istotnej zmiany nie stanowi sama w sobie okoliczność, że decyzja taka była w stanie wywrzeć pewien wpływ na stosunki konkurencji panujące na danym rynku i że przedsiębiorstwo to znajdowało się w jakimkolwiek stosunku konkurencji wobec beneficjenta tej decyzji. Zatem przedsiębiorstwo nie może powoływać się jedynie na okoliczność, że jest konkurentem przedsiębiorstwa będącego beneficjentem spornej decyzji, lecz musi ono ponadto wykazać istotny stopień pogorszenia jego pozycji na rynku.