Postanowienie Sądu pierwszej instancji (trzecia izba) z dnia 8 lipca 2004 r. - Regione Siciliana przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-341/02., sygn. T-341/02

Sprawa T‑341/02

Regione Siciliana

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

EFRR - Rozporządzenie (EWG) nr 4253/88 - Zakończenie udzielania pomocy finansowej - Skarga o stwierdzenie nieważności - Oddziaływanie bezpośrednie - Niedopuszczalność

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 8 lipca 2004 r.  II‑0000

Streszczenie postanowienia

Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne lub prawne - Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie - Decyzja Komisji skierowana do Państwa Członkowskiego, dotycząca ostatecznego zakończenia udzielania pomocy finansowej z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego - Skarga złożona przez władze regionalne - Brak bezpośredniego oddziaływania - Niedopuszczalność

(art. 230 akapit czwarty WE)

Publicznej jednostki terytorialnej, takiej jak władze regionalne, nie dotyczy bezpośrednio decyzja Komisji skierowana do Państwa Członkowskiego, dotycząca pomocy finansowej z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), oddalająca wniosek zainteresowanego Państwa Członkowskiego o przedłużenie terminu dla przedłożenia wniosków o dokonanie płatności ostatecznej w ramach tej pomocy i zamykająca ją ostatecznie jedynie na podstawie wydatków przedstawionych przed upływem tego terminu.

Decyzja taka wywołuje bowiem bezpośredni wpływ na sytuację prawną tego podmiotu prawnego jedynie wtedy, gdy w przypadku nieposiadania przez zainteresowane Państwo Członkowskie swobody uznania w tym zakresie, z jednej strony, został on pozbawiony wypłat uwolnionych kwot odpowiadających sumom dotychczas nieotrzymanym z EFRR z tytułu spornej pomocy i odnoszącym się do wydatków, które na skutek tej decyzji przestały podlegać subwencjonowaniu, oraz, z drugiej strony, jest zobowiązany do zwrotu nienależnie wypłaconych kwot odpowiadających kwotom już otrzymanym z tytułu wspomnianej pomocy i przeznaczonym na wydatki, które przestały podlegać subwencjonowaniu. Konsekwencje takie nie wynikają ani z decyzji Komisji w sprawie zakończenia udzielania pomocy finansowej z EFRR, ani z innych przepisów prawa wspólnotowego mających na celu uregulowanie skutków wywoływanych przez tego typu decyzję. W szczególności ewentualny wniosek o zwrot funduszy wspólnotowych wypłaconych publicznej jednostce terytorialnej nie był bezpośrednią konsekwencją decyzji Komisji, lecz działania podjętego w tym celu przez państwo na podstawie ustawodawstwa krajowego przyjętego dla celów zastosowania się do zobowiązań wynikających z uregulowania wspólnotowego w tym przedmiocie.