Wyrok NSA z dnia 11 maja 2023 r., sygn. II OSK 1335/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Tomasz Bąkowski sędzia del. WSA Jan Szuma Protokolant asystent sędziego Paweł Chyliński po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 stycznia 2020 r., sygn. akt II SA/Ol 992/19 w sprawie ze skargi D. K. na decyzję Warmińsko-Mazurskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Olsztynie z dnia 30 września 2019 r., nr HP.906.1.7.2019 w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2020 r., sygn. akt II SA/Ol 992/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę D. K. na decyzję Warmińsko-Mazurskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego, dalej: "PWIS", z dnia 30 września 2019 r., nr HP.906.1.7.2019, w przedmiocie choroby zawodowej.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł D. K. Wyrok zaskarżył w całości. Zarzucił:

1. naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 151 P.p.s.a. w zw. z art. art. 7 w zw. z art. 77 § 1 w zw. z art. 80 K.p.a. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i brak wszechstronnego rozpatrzenia materiału dowodowego oraz jego dowolną ocenę, w tym przyznanie wiarygodności nierzetelnym, niespójnym i zawierającym sprzeczności orzeczeniom lekarskim, odmowę przyznania wiarygodności wyjaśnieniom skarżącego oraz pominięcie oświadczeń świadków, podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika wiele rozbieżności i sprzeczności, co doprowadziło do błędnego przyjęcia, iż brak jest podstaw do stwierdzenia u skrzącego choroby zawodowej, tj. przewlekłego uszkodzenia łąkotki u osób wykonujących pracę w pozycji klęczącej lub kucznej, a w konsekwencji - do nieuwzględnienia skargi przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, podczas gdy zasadnym było uchylenie zaskarżonej decyzji w całości, ze względu na brak wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego, w sytuacji gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika wiele rozbieżności i sprzeczności;