Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2023 r., sygn. III OSK 3163/21

Zgodnie z art. 115a ustawy o policji, ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop policjanta powinien być obliczany w relacji do miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.

Dnia 21 czerwca 2023 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: sędzia NSA Mirosław Wincenciak (spr.) sędzia del. WSA Tadeusz Lipiński Protokolant: starszy asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2020 r. sygn. akt II SA/Wa 462/20 w sprawie ze skargi P.S. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 23 grudnia 2019 r. nr 253 w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27 maja 2020 r. sygn. akt II SA/Wa 462/20, po rozpoznaniu sprawy ze skargi P.S. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 23 grudnia 2019 r. nr 253 w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia 25 września 2019 r. nr 354/EU-KWP/2019.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł Komendant Główny Policji. Zaskarżając wyrok w całości, na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej w skrócie "p.p.s.a.") zarzucił:

1) naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w zw. z art. 134 § 1 i art. 141 § 4 p.p.s.a., poprzez uchylenie prawidłowych decyzji organów obu instancji pomimo, że:

a) nie naruszały one prawa materialnego, tj. art. 115a i art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 161 ze zm.) oraz art. 66 ust. 2 i art. 190 ust. 3 Konstytucji RP, a tym samym Sąd pierwszej instancji mylnie przyjął, iż uzasadnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r. sygn. akt K 7/15 zastępuje lub uzupełnia treść normy prawnej, co pozostaje w sprzeczności z art. 7 Konstytucji RP i art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm., dalej w skrócie "k.p.a."), a jednocześnie art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nadanym mu sentencją w/w wyroku Trybunału Konstytucyjnego jest wykonalny w dokładnie taki sposób, jak dokonał tego organ, co całkowicie uszło uwadze Sądu i które to zagadnienie zostało całkowicie pominięte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku;