Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2023 r., sygn. I FSK 1635/20

W przypadku oszustwa karuzelowego, nawet jeśli podmiot nie był świadomy swojego uczestnictwa, powinien liczyć się z tym, że jego transakcje mogą stanowić element oszustwa. Działania niezgodne z prawem nie są uzasadnione brakiem świadomości podmiotu.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia NSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Lu 796/19 w sprawie ze skargi K. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 31 października 2019 r., nr 0601-IOV-2.4103.38.2019.31 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od maja 2014 r. do marca 2015 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z dnia 8 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Lu 796/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę K. B. (powoływany dalej jako: skarżący lub podatnik) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 31 października 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (podatek VAT) za miesiące od maja 2014 r. do marca 2015 r. (wyrok z uzasadnieniem dostępny jest w bazie CBOSA na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl).

1.2. W wyroku wskazano, że w sprawie organy podatkowe wykazały, że faktury VAT wystawione na rzecz skarżącego przez: P.H.U. "I." (usługi budowlane na kwotę 110.100 zł netto, VAT 25.323 zł) i spółkę V. (zakup oleju rzepakowego na kwotę 205.009,20 zł netto, VAT 47.152,12 zł) nie dokumentowały rzeczywistych transakcji i na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054 ze zm.) powoływanej dalej jako ustawa o VAT, nie stanowiły podstawy do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w tych fakturach. Zdaniem sądu ustalenia faktyczne poczynione w postepowaniu podatkowym dotyczące działalności A. P. wskazują na to, że nie miał on środków (pracownicy, maszyny, urządzenia i narzędzia) pozwalających na wykonanie usług budowlanych, które wykazał w fakturach wystawionych na rzecz skarżącego. Zdaniem sądu, ustalenia poczynione odnośnie podmiotów wskazanych przez A. P. jako jego podwykonawcy (M., I.1 sp. z o.o., B. sp. z o.o. i P.) potwierdzają, że podmioty te nie wykonywały na rzecz A. P. robót budowlanych związanych z usługami zafakturowanymi na rzecz skarżącego oraz, że podmioty te nie wystawiały na rzecz A. P. faktur dokumentujących wykonanie usług budowlanych. W dacie wystawienia faktur znajdujących się w dokumentacji A.P., T. P. nie prowadził działalności gospodarczej, gdyż już nie żył a pozostałe podmioty nie potwierdziły wystawienia faktur na rzecz A. P. i wykonania robót w nich wykazanych.