Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2011 r., sygn. I FSK 162/10

Na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w każdym przypadku wystawienia tzw. faktury fikcyjnej (faktury pustej) dochodzi do naruszenia obowiązków podatkowych i tym samym realizacji znamion czynu zabronionego przewidzianego w art. 62 § 2 lub 5 kodeku karnego skarbowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Danuta Oleś, Protokolant Monika Kłusek, po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. I. P.-H.spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 27 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 86/09 w sprawie ze skargi P. I. P.-H. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 6 lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za sierpień, wrzesień, październik 2005 r. i ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. I. P.-H. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w S. kwotę 5400 zł (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami.

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Sz 86/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w sprawie ze skargi P. Spółki z o.o. w S. (dalej jako P., Spółka lub Skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 6 lipca 2007 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług od sierpnia do października 2005 r. i ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej dodatkowego zobowiązania podatkowego od sierpnia do października 2005 r., oddalił skargę w pozostałej części oraz stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.