Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2022 r., sygn. II OSK 1616/19

Administracyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński sędzia del. WSA Piotr Broda (spr.) po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2018 r. sygn. akt VII SA/Wa 489/18 w sprawie ze skargi J. L. i J. L. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2017 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 listopada 2018 r., sygn. akt VII SA/Wa 489/18 w sprawie ze skargi J. L. i J. L. (dalej: inwestorzy), uchylił decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2017 r., znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oraz orzekł o kosztach postępowania sądowego.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Wojewoda Zachodniopomorski, wskutek wniosku W. J. (dalej zwanej uczestniczką), decyzją z [...] sierpnia 2016 r., znak [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Starosty [...] z [...] maja 2006 r., znak [...] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej inwestorom pozwolenia na budowę budynku handlowo-mieszkalnego na działce nr ewid. [...] w miejscowości [...], Gmina [...].

Uczestniczka wniosła odwołanie od tej decyzji do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, który decyzją z dnia [...] grudnia 2017 r. uchylił zaskarżoną decyzję i stwierdził nieważność decyzji Starosty o pozwoleniu na budowę.

W uzasadnieniu organ II instancji wskazał, że inwestorzy wraz z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę złożyli oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością inwestycyjną na cele budowlane, z których wynika, że prawo to wywodzą z umowy dzierżawy z dnia 20 marca 2006 r. zawartej z właścicielami działki - M. B., G. B. i E. B.. Jednocześnie w aktach sprawy znajduje się zwrócona przesyłka pocztowa z zawiadomieniem Starostwa Powiatowego w [...] z dnia 7 kwietnia 2006 r. o wszczęciu postępowania w sprawie pozwolenia na budowę, zaadresowana do E. B., z adnotacją "Adresat zmarł" oraz postanowienie Sądu Rejonowego w Wałczu z dnia 14 lutego 2002 r., sygn. akt I Ns 364/01 z którego wynika, że E. B. zmarł w dniu 26 czerwca 1999 r., a spadek po nim nabyły G. B., T. B. i W. J. W efekcie Wojewoda uznał, że organ stopnia podstawowego obowiązany był do wyjaśnienia czy inwestorzy byli uprawnieni do dysponowania przedmiotową działką na cele budowlane, a wobec braku zgody następców prawnych E. B. na przedmiotową inwestycję, inwestorzy nie wykazali prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Zdaniem organu, inwestorzy ubiegając się o pozwolenie na budowę winni uzyskać zgodę na realizację spornej inwestycji również od G. B., T. B. i W. J. Jednocześnie w jego ocenie wskazanie, że zmarły E. B. i jego następca prawny W. J. wyrażali w bliżej nieokreślonym czasie ustną zgodę na realizację inwestycji, nie jest równoznaczne z posiadaniem przez inwestora w dacie wydania kwestionowanej decyzji o pozwoleniu na budowę prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.