Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2022 r., sygn. I GSK 1223/19

Podatek akcyzowy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) Sędzia NSA Beata Sobocha-Holc Sędzia del WSA Izabella Janson Protokolant asystent sędziego Dorota Onyśk po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej H. Ł. S.A. w upadłości układowej w Ł. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. akt III SA/Gl 459/18 w sprawie ze skargi H.Ł. S.A. w upadłości układowej w Ł. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 26 lutego 2018 r., nr 2401-IOAC1.4105.52.2017.HI w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od H. Ł. S.A. w Ł. G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 5 400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 14 listopada 2018 r. sygn. akt III SA/Gl 459/18 na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 zez zm., dalej: "p.p.s.a.") oddalił skargę H. Ł. S. A. w upadłości układowej (obecnie, po zawarciu układu: H. Ł. S. A.) w Ł. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z 26 lutego 2018 r. nr 2401-IOAC1.4105.52.2017.HI w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym.

Od tego wyroku skarżący wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości. Środek odwoławczy oparto na obydwu podstawach.

Zarzuty naruszenia prawa materialnego dotyczyły:

- art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 43 ze zm.) w związku z art. 1 w związku z art. 2 ust. 4 lit. b tiret trzecie i czwarte dyrektywy Rady (WE) z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UE.L.2003.283.51 ze zm.; dalej: "dyrektywą energetyczną") poprzez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że wyłączenie z opodatkowania energii elektrycznej na podstawie w.w. przepisów dyrektywy nie jest równoznaczne z zakazem jej opodatkowania oraz że wyłączenie to nie oznacza także, że energia elektryczna podlega obowiązkowemu zwolnieniu z opodatkowania, natomiast oznacza ono jedynie, że państwo członkowskie przy opodatkowaniu takich produktów nie jest związane z regułami harmonizacyjnymi na poziomie wspólnotowym, podczas gdy w rzeczywistości przepisy dyrektywy energetycznej wskazują na całkowite zwolnienie od podatku akcyzowego energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo w procesach metalurgicznych lub w przypadku gdy stanowi ona ponad 50% kosztów produktu;