Wyrok NSA z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. I OSK 3200/18

Dokument zawierający decyzję o naliczeniu lub aktualizacji opłat, o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r., może być uznany za podstawę stwierdzenia użytkowania, gdy jest wydany w nawiązaniu do decyzji o ustanowieniu tego prawa, która zaginęła lub uległa zniszczeniu. Innymi słowy, dokument zawierający decyzję o naliczeniu opłat może być uznany za podstawę stwierdzenia użytkowania jedynie wówczas, gdy w decyzji o opłatach wskazana jest konkretna decyzja administracyjna na podstawie, której zostało ustanowione prawo, a konkretna decyzja wskazana w tejże decyzji o naliczeniu opłat zaginęła lub uległa zniszczeniu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Czesława Nowak - Kolczyńska Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] S.A. z siedzibą w W. Oddział [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 czerwca 2018 r. sygn. akt II SA/Wr 217/18 w sprawie ze skargi [...] S.A. z siedzibą w W. Oddział [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności budynku oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 6 czerwca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (sygn. akt II SA/Wr 217/18) oddalił w całości skargę [...] S.A. w W. Oddział [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z [...] października 2017 r., utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji z [...] sierpnia 2017 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności budynku.

Powyższy wyrok wydany został w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z [...] sierpnia 2017 r. Prezydent W. na podstawie art. 200 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 2147 ze zm. - zwanej dalej u.g.n.) oraz § 4 ust. 1 - 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu (Dz. U. Nr 23, poz. 120) odmówił stwierdzenia nabycia, z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. przez przedsiębiorstwo państwowe [...] z siedzibą w W. prawa użytkowania wieczystego gruntu oznaczonego w operacie ewidencji gruntów i budynków miasta W., w obrębie [...], jako działka nr [...], o powierzchni 3,0184 ha oraz prawa własności znajdującego się na tym gruncie budynku, a także prawa użytkowania wieczystego gruntu oznaczonego w operacie ewidencji gruntów i budynków miasta W., w obrębie [...], jako działka nr [...], o powierzchni 4,3014 ha. Zdaniem organu w toku postępowania nie wykazano, aby na dzień 5 grudnia 1990 r. przedsiębiorstwo państwowe [...] dysponowało indywidualnym aktem w formie decyzji, umowy lub protokołu zdawczo - odbiorczego w stosunku do przedmiotowych nieruchomości. Brak dokumentu potwierdzającego prawo zarządu lub użytkowania nieruchomości wykluczył możliwość stwierdzenia nabycia przez Przedsiębiorstwo z mocy prawa użytkowania wieczystego gruntu z dniem 5 grudnia 1990 r.