Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2020 r., sygn. I OSK 1773/18

Dokument zawierający decyzję o naliczeniu lub aktualizacji opłat, o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r., może być uznany za podstawę stwierdzenia użytkowania, gdy jest wydany w nawiązaniu do decyzji o ustanowieniu tego prawa, która zaginęła lub uległa zniszczeniu. Innymi słowy, dokument zawierający decyzję o naliczeniu opłat może być uznany za podstawę stwierdzenia użytkowania jedynie wówczas, gdy w decyzji o opłatach wskazana jest konkretna decyzja administracyjna na podstawie, której zostało ustanowione prawo, a konkretna decyzja wskazana w tejże decyzji o naliczeniu opłat zaginęła lub uległa zniszczeniu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędzia del. WSA Mariusz Kotulski (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Łukasz Mazur po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2020 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [..] S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 lutego 2018 r. sygn. akt II SA/Wr 836/17 w sprawie ze skargi [..] S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia [..] lipca 2017 r. nr [..] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 20 lutego 2018r. sygn. akt II SA/Wr 836/17 po rozpoznaniu sprawy ze skargi [...] S.A. z/s w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia [...] lipca 2017 r. nr SKO [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia, z mocy prawa, prawa użytkowania wieczystego gruntu, oddalił skargę.

W uzasadnieniu Sąd wskazał następujący stan faktyczny i prawny sprawy:

Skarżący powołując art. 200 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121 ze zm.; dalej "u.g.n.") wniósł o stwierdzenie nabycia prawa użytkowania wieczystego określonego gruntu, który miał pozostawać w jego zarządzie w dniu 5 grudnia 1990 r. Jako dowód przysługiwania mu zarządu powołał decyzję zobowiązującą do uiszczania opłaty rocznej z tytułu zarządu (użytkowania) tego gruntu "bez uregulowania stanu prawnego". Wzmianka ta zastępowała zawarte w druku decyzji wymaganie wskazania decyzji przekazującej grunt. Według wypisu z rejestru gruntów skarżący był i jest władającym.