Wyrok NSA z dnia 4 listopada 2020 r., sygn. II OSK 2047/18

Ochrona zdrowia

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Warszawie z dnia 21 lipca 2016 r. sygn. akt VII SA/Wa 1705/15 w sprawie ze skargi M.P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w W. z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 lipca 2016 r. sygn. akt VII SA/Wa 1705/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M.P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w W. z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie sprawy:

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją nr [...] z dnia [...] marca 2015 r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w S. stwierdził braku podstaw do ujawnienia u wymienionej na wstępie skarżącej choroby zawodowej - przewlekłej choroby narządu głosu spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym trwającym co najmniej 15 lat. Organ uznał, że w zakresie zgłoszenia choroby zawodowej u skarżącej nie stwierdzono guzków głosowych twardych, ani wtórnych zmian przerostowych fałdów głosowych, ani też niedowładu mięśni wewnętrznych krtani z wrzecionowatą niedomykalnością fonacyjną głośni oraz trwałą dysfonią, czyli chorób wymienionych pod poz. 15 rozporządzenia z 2009 r. Rozpoznane u skarżącej zmiany chorobowe tj. cechy przewlekłego prostego nieżytu błony śluzowej gardła i krtani oraz hiperfunkcja krtani, nie figurują w wykazie chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1367), zwanego dalej "rozporządzeniem z dnia 30 czerwca 2009 r.". Organ ten stwierdził nadto, że w trakcie wielokrotnych badań w specjalistycznych jednostkach medycznych u skarżącej stwierdzono objawy typowe dla wskazanych w rozporządzeniu z dnia 30 czerwca 2009 r. chorób zawodowych, ale jednocześnie zmiany chorobowe nie miały miejsca w okresie dwóch lat od zakończenia wykonywania pracy zawodowej przez skarżącą, a więc brak jest związku przyczynowo-skutkowego między stanem chorobowym, a pracą zawodową wykonywaną wcześniej przez skarżącą.