Wyrok NSA z dnia 1 września 2020 r., sygn. II FSK 3800/18

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA del. Bogusław Woźniak (sprawozdawca), Protokolant Paulina Gromulska, po rozpoznaniu w dniu 1 września 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. M. i O. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 września 2018 r. sygn. akt I SA/Sz 408/18 w sprawie ze skargi M. M. i O. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie z dnia 5 kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. M. i O. M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 6 września 2018 r., sygn. akt I SA/Sz 408/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę O. M. i M. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie z 5 kwietnia 2018 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) - dalej jako: "P.p.s.a".

Skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie wnieśli O. M. i M. M. zaskarżając ten wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucili:

1. naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a., poprzez nieuwzględnienie skargi oraz akceptację przez Wojewódzki Sąd Administracyjny naruszenia przez organ podatkowy:

a) art. 122 w zw. z art. 187 oraz 188 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) - dalej jako: "O.p." poprzez wybiórcze przyjęcie w sposób nieuzasadniony, że środki pieniężne zostały wydatkowane na cele charytatywno - opiekuńcze w znacznie niższej kwocie niż faktycznie zostały wydatkowane, co skutkowało naruszeniem zasady in dubio pro tributario; skoro bowiem część świadków potwierdza, iż działalność taka była prowadzana, nie można przyjąć jak czyni to organ, iż działalności tej nie było w ogóle,