Wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. I OSK 3581/18

Uznaniowość decyzji wydanej na podstawie art. 104 ust. 4 u.p.s. polega na tym, że organ po dokonaniu ustalenia, iż strona spełnia przesłanki normatywne, od zaistnienia których uzależniona jest możliwość zastosowania instytucji z art. 104 ust. 4 u.p.s., nie jest zobligowany do orzekania zgodnie z wnioskiem strony.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) sędzia del. WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 6 czerwca 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 284/18 w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia, że wypłacone świadczenie z tytułu zasiłku stałego jest kwotą nienależnie wypłaconą oraz ustalenia terminu zwrotu świadczenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 6 czerwca 2018 r., II SA/Rz 284/18, oddalił skargę R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia, że wypłacone świadczenie z tytułu zasiłku stałego jest kwotą nienależnie wypłaconą oraz ustalenia terminu zwrotu świadczenia. W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowią przepisy ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 930 ze zm.; dalej jako: "u.p.s.") w tym art. 98, który stanowi, iż świadczenia nienależnie pobrane podlegają zwrotowi od osoby lub rodziny korzystającej ze świadczeń z pomocy społecznej, niezależnie od dochodu rodziny. Art. 104 ust. 4 stosuje się odpowiednio. Przez świadczenie nienależnie pobrane należy natomiast zgodnie z art. 6 pkt 16 u.p.s. rozumieć - świadczenie pieniężne uzyskane na podstawie przedstawionych nieprawdziwych informacji lub niepoinformowania o zmianie sytuacji materialnej lub osobistej. Z akt administracyjnych niniejszej sprawy wynika, że skarżący ubiegając się o kolejne świadczenia w latach 2014, 2015, 2016, i 2017 składał oświadczenia majątkowe, z których wynikało, że jest osobą bezrobotną, zarejestrowaną w PUP, nie pracuje dorywczo, nie posiada żadnego dochodu, prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną (oświadczenie z 3 października 2014 r., 16 lipca 2015 r. ), nie posiada żadnych nieruchomości w postaci: lokalu mieszkalnego, domu, placu, działki, gospodarstwa rolnego, jedyny wskazany przez niego majątek to samochód osobowy Ford Mondeo rok prod. 2007 r. o wartości 4000 zł (oświadczenie z 13 maja 2016 r.), nie posiada żadnego majątku w postaci nieruchomości jak i nieruchomości, nie jest właścicielem gruntów rolnych na terenie W., nie posiada dwóch hoteli w Z. (oświadczenie z 10 lutego 2017 r.). W kwestionariuszu wywiadu środowiskowego skarżący wskazał, że łączna wysokość dochodu na podstawie art. 8 u.p.s. to 456 zł i jest to zasiłek stały otrzymywany przez jego żonę, w związku z czym dochód na osobę to 288 zł. W aktach sprawy znajduje się oświadczenie skarżącego z 3 października 2014 r., że został on pouczony o zasadach korzystania ze świadczeń pomocy społecznej na podstawie u.p.s., a także oświadczenie z 16 lipca 2015 r., że został pouczony o treści art. 75 § 1 K.p.a., art. 233 § 1 K.k., art. 11 ust. 2 u.p.s., art. 103 ust. 1 u.p.s., art. 109 u.p.s., art. 100 ust. 2 u.p.s., art. 98 u.p.s. oraz art. 104 u.p.s.