Wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. I OSK 3578/18

Uznaniowość decyzji wydanej na podstawie art. 104 ust. 4 u.p.s. polega na tym, że organ po dokonaniu ustalenia, iż strona spełnia przesłanki normatywne, od zaistnienia których uzależniona jest możliwość zastosowania instytucji z art. 104 ust. 4 u.p.s., nie jest zobligowany do orzekania zgodnie z wnioskiem strony.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) sędzia del. WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 czerwca 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 274/18 w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości nienależnie pobranego świadczenia w formie zasiłku okresowego i zobowiązania do jego zwrotu oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 20 czerwca 2018 r., II SA/Rz 274/18, oddalił skargę R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości nienależnie pobranego świadczenia w formie zasiłku okresowego i zobowiązania do jego zwrotu. W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowią przepisy ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 930 ze zm.; dalej jako: "u.p.s.") w tym art. 98, który stanowi, iż świadczenia nienależnie pobrane podlegają zwrotowi od osoby lub rodziny korzystającej ze świadczeń z pomocy społecznej, niezależnie od dochodu rodziny. Art. 104 ust. 4 stosuje się odpowiednio. Przez świadczenie nienależnie pobrane należy natomiast zgodnie z art. 6 pkt 16 u.p.s. rozumieć - świadczenie pieniężne uzyskane na podstawie przedstawionych nieprawdziwych informacji lub niepoinformowania o zmianie sytuacji materialnej lub osobistej. Z akt administracyjnych niniejszej sprawy wynika, że skarżący we wniosku o przyznanie zasiłku okresowego za miesiąc lipiec i sierpień 2015 r. podał, że jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku, jest osobą niepełnosprawną wymagającą stałego leczenia. W dniu 16 lipca 2015 r. skarżący złożył oświadczenie, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną, jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna i nie otrzymywał ofert pracy z PUP, nie pracuje dorywczo. W kwestionariuszu wywiadu środowiskowego wskazał, że łączna wysokość dochodu na podstawie art. 8 u.p.s. to 456 zł i jest to zasiłek stały otrzymywany przez jego żonę, w związku z czym dochód na osobę w rodzinie wynosi 228 zł. W aktach sprawy znajduje się oświadczenie skarżącego z 16 lipca 2015 r., że został on pouczony o treści art. 75 § 1 k.p.a., art. 233 § 1 k.k., oraz art. 11 ust. 2, art. 103 ust. 1, art. 109, art. 100 ust. 2, art. 98 oraz art. 104 u.p.s.