Wyrok NSA z dnia 4 czerwca 2019 r., sygn. II OSK 785/19

Ewidencja ludności

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.) Protokolant: asystent sędziego Julia Słomińska po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 22 listopada 2017 r. sygn. akt II SA/Rz 1596/14 w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zameldowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 22 listopada 2017 r., sygn. II SA/Rz 1596/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie (dalej: Sąd I instancji) po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2017 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Wojewody [...] (dalej: Wojewoda) z [...] września 2013 r., nr [...], w przedmiocie odmowy zameldowania, oddalił skargę.

Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:

W podaniu z [...] stycznia 2013 r. M. B. zwrócił się do Prezydenta Miasta R. o zameldowanie na pobyt stały w R. pod adresem ul. [...]. Podał, że pod wskazanym adresem zamieszkuje od 2003 r., a od 2006 r. pozostaje w związku małżeńskim z J. K., córką właścicielki mieszkania T. K., która nie wyraża zgody za meldunek. Jednak mieszkanie to stanowi jego centrum życiowe.

W decyzji z [...] lipca 2013 r., nr [...], Prezydent Miasta R. odmówił wnioskodawcy uwzględnienia zgłoszonego żądania, powołując się w podstawie prawnej tej decyzji na art. 47 ust. 2 ustawy z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993, dalej: u.e.l., oraz art. 104 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 267, dalej: k.p.a.).

Organ I instancji wskazał, że celem postępowania meldunkowego jest jedynie odzwierciedlenie w ewidencji faktu przebywania osoby pod określonym adresem. Następnie stwierdzono, że zamieszkiwanie M. B. pod przedmiotowym adresem nie budzi wątpliwości, ponieważ okoliczność tę potwierdziły wyniki oględzin, zeznania świadków i stron.