Wyrok NSA z dnia 29 marca 2019 r., sygn. II OSK 1227/17

Zagospodarowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie Sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Sędzia del. WSA Renata Detka Protokolant: starszy asystent sędziego Piotr Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 grudnia 2016 r. sygn. akt II SA/Kr 1082/16 w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 grudnia 2016 r., sygn. akt II SA/Kr 1082/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę J. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie, z dnia [...] lipca 2016 r., nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł J. L. Wyrok zaskarżył w całości i zarzucił naruszenie przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj.:

1. art. 151 i art. 145 § 1 pkt. 1 lit. (c) P.p.s.a. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. w zw. z art. 4 pkt 6 i art. 19 ust. 1a ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (ten ostatni w brzmieniu ustalonym na podstawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz o zmianie niektórych innych ustaw z dnia 18 marca 2010 r. (Dz. U. Nr 75, poz. 474), w związku z przepisami art. 53 ust 4 pkt 2 oraz art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2012 r. poz. 647 (dalej u.p.z.p.) przez oddalenie skargi, choć zasługiwała na uwzględnienie i przyjęcie, że przy uzgodnieniu decyzji ustalającej warunki zabudowy w zakresie dopuszczalnej wysokości zabudowy, punktem odniesienia dla wojewódzkiego konserwatora zabytków mogły być tylko parametry sąsiedniej zabudowy, położonej poza obszarem inwestycji, choć do tego organu należało zapewnienie nie tyle ładu przestrzennego zastanego w sąsiedztwie, ale ochrona obszaru inwestycji a w tym zabytków wpisanych do rejestru zabytków, ochrona otoczenia takich zabytków, ochrona zabytków wpisanych do ewidencji oraz - zwłaszcza w niniejszej sprawie - ochrona układu urbanistyczno architektonicznego historycznego zespołu miasta uznanego na podstawie zarządzenia Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 8 września 1994 r. (M. P. Nr 50, poz. 418) za pomnik historii w rozumieniu przepisów art. 15 w zw. z art. 142 ust. 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami,