Wyrok WSA w Krakowie z dnia 28 grudnia 2016 r., sygn. II SA/Kr 1082/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel Sędziowie: WSA Jacek Bursa (spr.) WSA Beata Łomnicka Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi J.L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 14 lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia 20 maja 2016 r. nr [....] - po rozpatrzeniu wniosku J.L. , odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia 22 października 2013 r. nr [....] o ustaleniu warunków zabudowy zamierzenia inwestycyjnego pn. "Budowa budynku zamieszkania zbiorowego - [....] z garażem podziemnym, infrastrukturą techniczną, a także przebudową wjazdu połączoną z wyburzeniem parterowego budynku przy ul. [....] , na dz. nr [....] [....] i [....] obr. [....] przy ul. [....] w K".

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Kolegium przedstawiło chronologicznie przebieg postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji oraz treść wniosku o stwierdzenie nieważności. Wskazano ponadto na zasady rządzące nadzwyczajnym trybem postępowania, jakim jest stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, podkreślając w szczególności, że podstawą wyeliminowania decyzji administracyjnej w tym trybie postępowania może być jedynie obciążenie decyzji kwalifikowaną, wyjątkowo ciężką wadą, przy czym zaistnienie takiej wady musi być wykazane w sposób niebudzący wątpliwości. Wskazano również na okoliczność, że postępowanie nieważnościowe jest nadzwyczajnym trybem postępowania, który nie służy rozpatrywaniu sprawy po raz kolejny, a jedynie eliminowaniu wad decyzji dyskwalifikujących ją jako akt praworządnego państwa. W Kolegium, kwestionowana przez Wnioskodawcę decyzja o warunkach zabudowy nie jest wadliwa w stopniu uzasadniającym stwierdzenie jej nieważności. Wskazano, że lektura akt sprawy nie potwierdza zarzutów podnoszonych przez Wnioskodawcę względem kwestionowanej przez niego decyzji. W szczególności wskazano, że nie można przyjąć, iż decyzja jest sprzeczna wewnętrznie, bowiem ustalone warunki zabudowy pozostają jakoby w sprzeczności z ustaleniami wynikającymi z uzgodnienia [....] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Zweryfikowano również przedmiotową decyzję pod kątem innych wad wymienionych w przepisie art. 156 § 1 k.p.a. Nie stwierdzono jednak żadnych okoliczności uzasadniających przyjęcie, że którakolwiek z wymienionych tam przesłanek zachodzi w przedmiotowej sprawie.