Wyrok NSA z dnia 13 marca 2019 r., sygn. II GSK 379/17

Transport

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia del. WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (spr.) Protokolant Anna Fyda-Kawula po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 października 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 36/16 w sprawie ze skargi A.B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A.B. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 1.350 (słownie: jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 października 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 36/16 na podstawie art.151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.) dalej : "p.p.s.a." lub " ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi" oddalił skargę A.B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...], którą podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.), została utrzymana w mocy decyzja, [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2015 roku nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu wykonywania transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewożnika drogowego lub bez wymaganej licencji oraz wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w urządzenie rejestrujące lub cyfrowe urządzenie rejestrujące bez wymaganego sprawdzenia okresowego, badania kontrolnego lub kalibracji.

Podstawę materialnoprawną wydanych w sprawie decyzji stanowią : art. 4 pkt 3 lit.a., pkt 4 i pkt 22, art. 5 ust. 1, art. 92a ust. 1, 2 i 6 oraz art. 92c ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1414 ze zm.) dalej zwana "u.t.d." lub "ustawa o transporcie drogowym ", ust. 3 lit. a i lit. b rozdziału VI załącznika nr I do rozporządzenia Rady (EWG) Nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L370 z 31.12.1985 r. Dz. U.UE.L. 1985.370.8 ze zm.) dalej "rozporządzenie Nr 3821/85", § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 11 lutego 2005 r. w sprawie zezwoleń na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie instalacji lub napraw oraz sprawdzenia urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym - tachografów samochodowych (Dz. U. z 2005 r. nr 33 poz. 295) "rozporządzenie o urządzeniach rejestrujących" oraz lp. 1.1 i lp. 6.1.4 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym.