Wyrok NSA z dnia 9 października 2019 r., sygn. II FSK 3436/17

Podstawą do uchylania się przez dłużnika zajętej wierzytelności od przekazania zajętej wierzytelności albo części wierzytelności organowi egzekucyjnemu mogą być tylko takie okoliczności prawne, które umożliwiają mu skuteczne uchylanie się od wykonania zobowiązania względem wierzyciela (np. zarzut przedawnienia, potrącenia itp.) Użyty w treści art. 71a § 9 u.p.e.a. zwrot normatywny "bezpodstawnie uchyla się" należy interpretować zatem jako przesłankę prawną, a nie faktyczną.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Krawczyk, Protokolant Justyna Papiernik, po rozpoznaniu w dniu 9 października 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. sp. z o.o. z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Rz 265/17 w sprawie ze skargi I. sp. z o.o. z siedzibą w S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 27 lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości nieprzekazanej kwoty zajętej wierzytelności 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od I. sp. z o.o. z siedzibą w S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie kwotę: 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.