Wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 2010 r., sygn. II FSK 1985/08

Prawidłowo powołana podstawa kasacyjna powinna podnosić naruszenie przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, a nie tylko przepisów procedury administracyjnej, których wojewódzki sąd administracyjny nie stosuje, oceniając jedynie prawidłowość ich stosowania przez organy administracji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędziowie: NSA Jerzy Rypina, WSA del. Krystyna Kleiber (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. Przedsiębiorstwa [...] P. sp. z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Kr 953/07 w sprawie ze skargi K. Przedsiębiorstwa [...] P. sp. z o.o. w K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 6 czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie wysokości nieprzekazanej przez dłużnika wierzytelności oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, wyrokiem z dnia 12 lutego 2008r. oddalił skargę "P." sp. z o.o. w K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 6 czerwca 2007 r. Postanowieniem tym Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w M. z dnia 16 października 2006 r. określające dla Spółki jako dłużnika zajętej wierzytelności, do przekazania kwotę 610.207,86 zł.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił stan sprawy, z którego wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w M. prowadzi postępowanie egzekucyjne wobec K. P., na podstawie tytułów wykonawczych, obejmujących zaległości podatkowe, niezapłacone mandaty karne oraz należności Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych. Zobowiązany prowadzi działalność gospodarczą pod firmą "P." z siedzibą w K., posiadając też wierzytelności w "P." sp. z. o.o. z siedzibą w K. Zawiadomieniami z dnia 15 października 2004 r. i 12 sierpnia 2005 r. dokonano w tejże spółce zajęcia prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność pieniężną u dłużnika zajętej wierzytelności. Wobec braku wpłaty na rachunek organu egzekucyjnego, Naczelnik Urzędu Skarbowego zlecił właściwemu urzędowi skarbowemu przeprowadzenie, zgodnie z art. 71 a ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), określaną dalej jako "u.p.e.a.", dokonano u dłużnika zajętej wierzytelności, doraźnej kontroli. Czynność tę dokonano w dniu 17 października 2005 r., sporządzając stosowny protokół. Podczas kontroli dłużnik i pełnomocnik spółki w jednej osobie, K. P. wyjaśnił, że powodem nie przekazania organowi egzekucyjnemu zajętych wierzytelności była ta okoliczność, że spółka do dnia kontroli nie otrzymała zawiadomienia o zajęciu, dokonanym przez Urząd Skarbowy w M. Przesłane zajęcie, w dniu 20 października 2004 r., odebrał A. P., nie będący pracownikiem spółki lecz jego firmy. Zajęcie to nie zostało przez niego doręczone ani do zarządu Spółki, ani pełnomocnikowi. Dłużnik zajętej wierzytelności powoływał się na porozumienie zawarte w dniu 15 stycznia 2004 r. pomiędzy prezesem zarządu spółki P. B., a K. P., mocą którego spółka regulowała za "P." zobowiązania z tytułu zakupu materiałów, wynagrodzeń pracowników zobowiązanego i "innych płatności niezbędnych do funkcjonowania obydwu firm". Następna kontrola wykazała, że w okresie od dnia 20 października 2004 r. do dnia 31 lipca 2006 r. spółka "P." uregulowała w ten sposób zobowiązania wobec K. P. w wysokości 3.213.615, 53 zł. Ustalono też, że "P." i "P." spółka z o.o. mają siedzibę w tym samym lokalu położonym na [...] piętrze biurowca przy ul. K. nr [...] w K. Lokal składa się z dwóch połączonych pomieszczeń (pokoje nr [...] i nr [...]), posiada jedne drzwi wejściowe, prowadzące do pokoju nr [...], a jedynym oznaczeniem obu firm jest tabliczka z napisem "P.". Ustalono też w rozmowie z przedstawicielem zarządcy biurowca, M. A., że najemcą pokoju nr [...] jest "P.". A. P., przesłuchany jako świadek na okoliczność przekazania korespondencji kierowanej do siedziby spółki, stwierdził, że osobiście odebrał w dniu 20 października 2004 r. zajęcie wierzytelności z dnia 15 października 2004 r. Według wyjaśnień świadka przyjął on przedmiotowa pismo omyłkowo, ale postąpił z nim w sposób zwyczajowo przyjęty w firmie tzn. pozostawił je na biurku K. P., który tak pozostawioną korespondencję systematycznie odbierał. W tym stanie organ egzekucyjny uznał, że zajęcia nr [...] i nr [...] zostały doręczone prawidłowo do siedziby spółki, zgodnie z wymogami art. 45 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), określaną dalej jako "k.p.a." Zdaniem organu egzekucyjnego przedmiotowe zajęcia z całą pewnością dotarły do wiadomości dłużnika zajętej wierzytelności, gdyż K. P., będący jednocześnie zobowiązanym, odebrał osobiście przeznaczone dla niego egzemplarze zajęć nr [...] i nr [...], co dawało mu jako zobowiązanemu i pełnomocnikowi spółki wiedzę o konieczności ich realizacji.