Wyrok NSA z dnia 19 września 2019 r., sygn. II FSK 3134/18

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l jeżeli osoba fizyczna współposiada nieruchomość, która wchodzi w skład przedsiębiorstwa innego współposiadacza, to osoba taka jest zobowiązana do zapłaty podatku od nieruchomości w najwyższej stawce. O tym, że nieruchomość wchodzi w skład przedsiębiorstwa świadczy np. wprowadzenie jej do ewidencji środków trwałych, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych i rozpoznawanie wydatków na jej utrzymanie jako kosztów uzyskania przychodów w podatkach dochodowych, treść aktu notarialnego, źródła finansowania zakupu nieruchomośc. Tak więc ujęcie nieruchomości w prowadzonej przez przedsiębiorcę ewidencji środków trwałych, czy dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, przesądza o jej gospodarczym przeznaczeniu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Małgorzata Wolf- Kalamala, Sędzia WSA (del.) Piotr Przybysz (sprawozdawca), Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 19 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 czerwca 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 430/18 w sprawie ze skargi S. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 23 października 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 6 czerwca 2018 r., I SA/Gd 430/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę S. S. (zwanej dalej: "Skarżąca") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku (dalej: "SKO") z dnia 23 października 2017 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 rok. Wyrok ten, podobnie jak i pozostałe wyroki sądów administracyjnych przywołane poniżej, jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

Sąd I instancji stwierdził, że w żadnej mierze nie są uzasadnione zarzuty skargi, dotyczące naruszenia przepisów postępowania, a w szczególności przepisów postępowania dowodowego. Za chybiony uznał zarzut, że zaskarżona decyzja została oparta na przepisie prawa uchylonym przez Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 12 grudnia 2017 r. sygn. akt SK 13/15 (Dz.U. z 2017 r., poz. 2372).