Wyrok NSA z dnia 15 lutego 2019 r., sygn. II FSK 544/17

Do zakwalifikowania gruntu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości najwyższą stawką tego podatku, niezbędne jest wykazanie, że grunt ten jest zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż rolnicza lub leśna lub w jakikolwiek sposób związany jest z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż rolnicza lub leśna. Samo oświadczenie zawarte w akcie notarialnym o zakupie udziałów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, stanowi jedynie deklarację w postaci określonego zamierzenia również co do przyszłości. Taka deklaracja zawarta w umowie zakupu nieruchomości, nie poparta jakimikolwiek działaniami (poprzez faktyczne zajęcie lub związanie nieruchomości z działalnością gospodarczą), pozostaje jedynie w sferze oświadczenia woli podmiotu (jest zamierzeniem co do przyszłości) i wyłącznie jako taka deklaracja, nie ma wpływu na kwalifikowanie nieruchomości do opodatkowania najwyższą stawką podatku od nieruchomości.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Sławomir Presnarowicz, WSA del. Małgorzata Bejgerowska, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J.C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 20 września 2016 r. sygn. akt I SA/Lu 262/16 w sprawie ze skargi J.C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 4 lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 września 2016 r. sygn. akt I SA/Lu 262/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, po rozpoznaniu skargi J.C., A.C., A.L. oraz B.P. (dalej jako "Skarżący"), uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie (dalej jako "SKO") z dnia 4 lutego 2016 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r.