Wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2019 r., sygn. II FSK 3605/16

Podatkowe postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia WSA del. Sylwester Golec (sprawozdawca), Protokolant Joanna Legieć, po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 11 maja 2016 r. sygn. akt I SA/Bd 154/16 w sprawie ze skargi A. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu z dnia 17 grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 11 maja 2016 r. o sygn. akt I SA/Bd 154/16 oddalił skargę A. S.A. z siedzibą w W. (dalej jako: Skarżąca) na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu (dalej: "SKO") z dnia 17 grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej.

Sąd I instancji przedstawił w wyroku następujący stan sprawy.

Zaskarżonym postanowieniem z 17 grudnia 2015 r. SKO po rozpatrzeniu zażalenia spółki od postanowienia Prezydenta G. z 6 października 2015 r. wydanego w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji Prezydenta G. z 4 września 2015 r., określającej Skarżącej Spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r., utrzymało w mocy postanowienie organu I instancji. SKO w uzasadnieniu postanowienia przywołało treść art. 239b § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613, ze zm., dalej: "O.p."). Organ II instancji wyjaśnił, że rozstrzygnięcie zostało oparte na art. 239b § 1 pkt 4 O.p., ponieważ okres czasu pozostający do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego za 2010 r. na dzień wydania postanowienia był krótszy niż 3 miesiące. Okolicznościami wskazującymi na uprawdopodobnienie niewykonania zobowiązania wynikającego z decyzji było również wezwanie z 25 marca 2015 r. do złożenia korekty deklaracji na podatek od nieruchomości za 2010 r., podwyższającej podstawę opodatkowania o wartości linii kablowych położonych w kanalizacji kablowej. Skarżąca w odpowiedzi podtrzymała swoje stanowisko dotyczące przedmiotu opodatkowania i wskazała, że w jej ocenie brak jest podstaw do złożenia korekty. Spółka 7 października 2015 r. złożyła odwołanie od decyzji z 4 września 2015 r. określającej jej wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2010 r. W ocenie SKO, okoliczność ta świadczy o tym, że zobowiązanie podatkowe określone ww. decyzją wymiarową nie zostanie zapłacone przed rozpatrzeniem odwołania, bowiem spółka nie ma obowiązku zapłaty zobowiązania podatkowego wynikającego z nieostatecznej decyzji organu I instancji. Zdaniem SKO dodatkową okolicznością świadczącą o tym, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie zapłacone jest brak zapłaty przez Spółkę spółka zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości za grudzień 2008 r. w kwocie 11.995,70 zł. Skoro na Skarżącej ciążyła wskazana zaległość podatkowa, zaś w zażaleniu pełnomocnik spółki wskazywał, że jej kondycja finansowa jest bardzo dobra i nie ma ona kłopotów z regulowaniem zobowiązań, co wynika ze sprawozdań finansowych, to należało stwierdzić, że Skarżąca nie wykazywała staranności w regulowaniu zobowiązań podatkowych. Skoro Spółka nie uiściła wymagalnych kwot podatku, to tym bardziej nie uiści przed terminem przedawnienia tych, które wynikają z nieostatecznych decyzji (107.190 zł za 2009 r. oraz 62.695,00 zł za styczeń-lipiec 2010 r.). SKO stwierdziło, że wskazane okoliczności były wystarczające do stwierdzenia, że została spełniona przesłanka określona w art. 239b § 2 O.p.