Wyrok NSA z dnia 11 października 2018 r., sygn. II OSK 2420/16

Administracyjne postępowanie; Zagospodarowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędzia del. WSA Paweł Groński (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Wioletta Lasota po rozpoznaniu w dniu 11 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej [...] Spółki jawnej D. G., J. G. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 maja 2016 r. sygn. akt II SA/Łd 44/16 w sprawie ze skarg [...] Spółki jawnej D. G., J. G. z siedzibą w K. i M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. T. z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 18 maja 2016 r. sygn. akt II SA/Łd 44/15 oddalił skargi [...] sp. j. D. G., J. G. z siedzibą w K. i M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. T. z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy.

[...] sp. j. D. . J. G. z siedzibą w K (dalej również: [...] lub Spółka) wniosła skargę kasacyjną od powołanego wyroku, zaskarżając orzeczenie Sądu pierwszej instancji w całości.

Spółka zarzuciła:

1. na zasadzie art. 174 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej P.p.s.a.) - naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, to jest art. 3 § 1 P.p.s.a. i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. w zw. z art. 138 § 1 pkt 2 i art. 151 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej K.p.a.), polegające na tym, że Sąd pierwszej instancji w wyniku niewłaściwej kontroli działalności administracji publicznej nie zastosował środka określonego w ustawie: art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a., czyli nie stwierdził naruszenia przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy w sytuacji, gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że organ odwoławczy przekroczył granice uznania administracyjnego, polegające na błędnym przyjęciu, iż spełnione zostały przesłanki wymienione w art. 151 § 1 pkt 2 K.p.a., co spowodowało, że organ drugiej instancji nie zastosował art. 151 § 2 w zw. z art. 146 § 2 K.p.a. pomimo, że zaistniała przesłanka negatywna, czyli nowa decyzja odpowiada w swojej istocie decyzji, która została uchylona;