Wyrok NSA z dnia 14 września 2018 r., sygn. I OSK 2591/16

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędzia del. WSA Jakub Zieliński Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Zientala po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 5 lipca 2016 r. sygn. akt II SA/Ol 625/16 w sprawie ze skargi T. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wydatków i wynagrodzenia za przechowywanie pojazdu oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 5 lipca 2016 r., sygn. akt II SA/Ol 625/16 oddalił skargę T. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wydatków i wynagrodzenia za przechowywanie pojazdu.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Rozpoznając sprawę ustalenia wynagrodzenia za usunięcie z drogi publicznej i przechowanie na parkingu depozytowym pojazdu, Starosta O. postanowieniem z dnia [...] stycznia 2016 r. ustalił konieczne wydatki związane z usunięciem oraz wykonywaniem dozoru i wynagrodzeniem w wysokości 2.495,69 zł brutto za usunięcie z drogi i przechowywanie na parkingu depozytowym pojazdu marki O. o nr rejestracyjnym [...]. Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2012r. poz. 1015 ze zm.) dalej jako: u.p.e.a.

Na to postanowienie T. R. złożył zażalenie, zarzucając mu naruszenie art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012r. poz. 1137 ze zm.) dalej jako: u.p.r.d., poprzez nieuwzględnienie treści tego przepisu oraz łączącej strony umowy jako wyłącznych podstaw prawnych do rozstrzygnięcia o wynagrodzeniu strony za dokonane czynności, a także błędne zastosowanie w sprawie przepisów art. 102 u.p.e.a. i podejmowanie szeregu ustaleń nie mających istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia.