Wyrok NSA z dnia 26 września 2018 r., sygn. II OSK 106/18

Administracyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie: Sędzia NSA Roman Hauser Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 26 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych Wojewody [...] i F. Sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 września 2017 r. sygn. akt IV SA/Po 449/17 w sprawie ze skarg W. Sp. z o.o. E. Sp.k. i P. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargi kasacyjne.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 20 września 2017 r., wydanym w sprawie o sygn. akt IV SA/Po 449/17, po rozpoznaniu skarg W. Sp. z o.o. E. Sp.k. i P. W., uchylił decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania.

Powyższy wyrok został podjęty w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Starosta [...], po rozpoznaniu wniosku F. Sp. z o.o. (dalej w skrócie "inwestor"), decyzją z [...] listopada 2016 r., sprostowaną postanowieniem z [...] listopada 2016 r., zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę obejmującego budowę elektrowni wiatrowej EW8 na działkach nr ewid. [...],[...],[...],[...],[...], w m. [...], gm. [...].

Od powyższej decyzji odwołania wywiedli W. Sp. z o.o. E. Sp.k. (dalej w skrócie "Spółka") oraz O. W..

Decyzją z [...] marca 2017 r. Wojewoda Wielkopolski, na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r., poz. 23 z późn.zm. - skrócie "k.p.a."), umorzył postępowanie odwoławcze. Zdaniem Wojewody z akt sprawy wynika, że Spółka oraz P. W. nie zostali uznani przez Starostę za strony postępowania w tej sprawie. Została im jednak doręczona decyzja o pozwoleniu na budowę i w ustawowym terminie złożyli odwołania. Wojewoda odwołując się do regulacji art. 28 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 20 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2016 r., poz. 290 z późn.zm. - w skrócie "Pr. bud."), stwierdził następnie, że w toku postępowania administracyjnego udokumentowano, iż odwołująca Spółka jest właścicielem nieruchomości budynkowej (elektrowni wiatrowej) wzniesionej na działkach nr ewid. [...],[...],[...],[...],[...],[...] (obręb [...], gm. [...]). Natomiast P. W. jest użytkownikiem wieczystym działek nr ewid. [...],[...],[...],[...],[...],[...], na których częściowo zlokalizowana jest elektrownia wiatrowa tej Spółki. Działki te położone są w sąsiedztwie nieruchomości objętej zamierzeniem inwestycyjnym - na północny wschód od tej działki - i znajdują się w zasięgu oddziaływania akustycznego projektowanej elektrowni, o natężeniu 45 dB. Są one objęte ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego uchwałą nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] lutego 2014 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów położonych w [...],[...],[...],[...],[...] i [...] gm. [...] (zwanego dalej "m.p.z.p.") - oznaczonymi w części graficznej tego planu symbolami "1EW" oraz "EF" (tereny lokalizacji elektrowni wiatrowych oraz tereny lokalizacji elektrowni fotowoltaicznych). Zgodnie z § 7 ust. 6 m.p.z.p. ochronie akustycznej nie podlegają tereny pod lokalizację elektrowni wiatrowych (1EW) ani tereny pod lokalizację elektrowni fotowoltaicznych (EF). Z tego też powodu - według Wojewody - w niniejszym przypadku nie znajdują zastosowania uregulowania zawarte w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz.U. z 2014 r., poz. 112).