Wyrok NSA z dnia 20 września 2018 r., sygn. I OSK 1058/18

Pomoc społeczna

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia del. WSA Rafał Wolnik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 20 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 października 2017 r. sygn. akt II SA/Po 719/17 w sprawie ze skargi P.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] kwietnia 2017 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 października 2017 r., sygn. akt II SA/Po 719/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu sprawy ze skargi P.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] kwietnia 2017 roku Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddalił skargę.

W uzasadnieniu powyższego wyroku zawarto następujące ustalenia faktyczne:

Wnioskami z dnia [...] stycznia 2017 r. i z dnia [...] lutego 2017 r. skarżący zwrócił się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w O. m.in. o pomoc w formie pieniężnej na zakup opału i pokrycie kosztów zakupu leków. Skarżący przedłożył kopie dwóch recept do wykupienia na kwotę 298,30 zł, rachunek na wykupione leki na kwotę 88,28 zł, rachunek za doładowanie telefonu na kwotę 10,00 zł, rachunek za węgiel na kwotę 340,00 zł oraz skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne, na które zamierza dojeżdżać do K. Prezydent Miasta O. decyzją z dnia [...] lutego 2017 r. przyznał skarżącemu zasiłek celowy w wysokości 400,00 zł, w tym z przeznaczeniem na zakup węgla w wysokości 200,00 zł i z przeznaczeniem na częściowe pokrycie kosztów zakupu leków w wysokości 200,00 zł. Organ I instancji wskazał, że skarżący ma orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności na stałe, utrzymuje się z zasiłku stałego w kwocie 640,00 zł. Organ podkreślił, że strona nie udokumentowała konieczności wizyt lekarskich poza miejscowością, w której zamieszkuje, oraz że budżet na zasiłki celowe w 2017 roku jest znacznie niższy niż w 2016 roku i z tego względu nie jest w stanie zaspokoić wszystkich zgłaszanych potrzeb. Organ I instancji podkreślił, że skoro skarżący sam już częściowo zaspokoił swoje potrzeby, to zasadnym jest przyznanie pomocy we wskazanej wyżej wysokości.