Wyrok NSA z dnia 10 lipca 2018 r., sygn. II OSK 737/18

Przewlekłość postępowania

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Mazur Sędziowie Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon Sędzia del. NSA Anna Żak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2018r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dolnośląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 listopada 2017 r. sygn. akt IV SAB/Wr 145/17 w sprawie ze skargi W.S. na przewlekłość postępowania Dolnośląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 listopada 2017 r., sygn. IV SAB/Wr 145/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu skargi W.S. na przewlekłość postępowania Dolnośląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej

I. stwierdził, że organ odwoławczy - Dolnośląski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we Wrocławiu dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania;

II. stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Pismem z dnia [...] czerwca 2017 r., uzupełnionym w dniu [...] sierpnia 2017 r. W.S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dolnośląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego (DPWIS) we Wrocławiu, podnosząc, że na przewlekłość postępowania miało wpływ wadliwe pouczenie zawarte w orzeczeniu z dnia [...] kwietnia 2013 r., co spowodowało, że zamiast drogi sądowej pozostała mu skomplikowana procedura administracyjna. Kolejnym elementem mającym wpływ na przewlekłość postępowania było stanowisko inspektora sanitarnego, który zwracał się wielokrotnie do Instytutu w Łodzi o zmianę stanowiska i wydanie nowej opinii. Ponadto, niezasadne było przekazanie sprawy do Konsultanta Wojewódzkiego, który nie jest foniatrą, tj. osobą kompetentną do rozstrzygania sporu między placówkami we Wrocławiu i Łodzi, a zatem jego decyzja nie miała żadnego wpływu na zakończenie postępowania.