Wyrok NSA z dnia 14 czerwca 2018 r., sygn. I OSK 1604/16

Żołnierze zawodowi; Administracyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędziowie NSA Wiesław Morys (spr.) del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lutego 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 1512/15 w sprawie ze skargi M. T. na orzeczenie Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w [...] z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany prawomocnego orzeczenia komisji lekarskiej 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym wyrokiem uwzględnił skargę M. T. na sprecyzowane w sentencji orzeczenie Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w [...] i uchylił je oraz utrzymaną nim w mocy decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...], oraz orzekł o kosztach postępowania.

Jak wynika z uzasadnienia tegoż wyroku zapadł on w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy: Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w [...], po przeprowadzeniu badań oraz konsultacji, orzeczeniem z dnia [...] maja 2013 r., nr [...], uznała M. T. za trwale niezdolnego do zawodowej służby wojskowej (kategoria N - Zał. 1 Grupa II) na podstawie następującego rozpoznania: otyłość olbrzymia (BMI - 40,5) u osoby z zespołem Ebsteina z falą zwrotną przez zastawkę trójdzielną oraz z współistniejącym blokiem prawej odnogi pączka Hisa w zapisie Ekg znacznie upośledzająca sprawność ustroju - § 1 pkt 9, § 38 pkt 9, § 38 pkt 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z 8 stycznia 2010 r. w sprawie orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. 2010 Nr 15 poz. 80 ze zm.). Wymienione orzeczenie M. T. odebrał w dniu [...] października 2013 r. Pismem z dnia [...] listopada 2013 r. złożył wniosek o jego zmianę w trybie art. 155 K.p.a., przez stwierdzenie, że jest zdolny do zawodowej służby wojskowej, względnie o zmianę tego orzeczenia przez stwierdzenie, że inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą wojskową. Wskazał na naruszenie norm prawa procesowego mogące mieć istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia przez niewłaściwe zastosowanie art. 107 § 3 K.p.a. oraz art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a., polegające na nieuwzględnieniu przy podejmowaniu orzeczenia, co także nie znalazło w ogóle odzwierciedlenia w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, innych orzeczeń wojskowych komisji lekarskich, wedle których w dniu orzekania jest on całkowicie zdrowy oraz brak poparcia podstaw orzeczenia wynikami konkretnych badań lekarskich lub wynikami jego leczenia. Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w [...], działając na podstawie art. 155 K.p.a., decyzją z dnia [...] lutego 2014 r., nr [...], odmówiła zmiany prawomocnego orzeczenia z dnia [...] maja 2013 r. W uzasadnieniu wskazała, że w związku z brakiem nowych okoliczności oraz po ponownym przeanalizowaniu dokumentacji, podtrzymuje ustalenia zawarte w orzeczeniu dotychczasowym. Na skutek odwołania M. T. Centralna Wojskowa Komisja Lekarska decyzją z dnia [...] maja 2014 r., nr [...], mając za podstawę art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 155 K.p.a., utrzymała w mocy powyższą decyzję. W jej motywach podała, że decyzja Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w [...] z dnia [...] lutego 2014 r. nie jest, wbrew twierdzeniom skarżącego orzeczeniem, a stanowi jedynie rozstrzygnięcie wniosku o zmianę orzeczenia na podstawie art. 155 K.p.a. Zawiera wszelkie niezbędne elementy wymagane przez K.p.a., w tym wskazanie stron, podstawę prawną, rozstrzygnięcie, uzasadnienie oraz pouczenie o możliwości odwołania. Nadto podniesiono, że Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w [...] nie posiadała w tej sprawie swobody decyzyjnej, gdyż orzekając o zdolności do zawodowej służby wojskowej związana była przepisami cytowanego wyżej rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 stycznia 2010 r. Nie mogła więc postąpić inaczej, aniżeli odmówić zmiany orzeczenia. Rozpoznane u orzekanego schorzenie stanowi bowiem o jednoznacznej kwalifikacji niezdolności do służby.