Wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. I OSK 2714/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys Sędziowie: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Sędzia del. WSA Sławomir Antoniuk Protokolant: st. asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 380/14 w sprawie ze skargi W. S. na orzeczenie Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zdolności do służby wojskowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 czerwca 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 380/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W. S. na orzeczenie Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...], w przedmiocie zdolności do służby wojskowej.

Wyrok wydany został w następujących okolicznościach sprawy.

Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w Bydgoszczy orzeczeniem z dnia [...] lipca 2013 r., Nr [...], uznała W. S. za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej - kategoria N w związku z rozpoznaniem schorzenia - reakcja adaptacyjna przedłużona oraz schorzenia współistniejące (skrzywienie przegrody nosa, nieprawidłowa glikemia na czczo, blizna pourazowa palca III ręki prawej bez upośledzenia funkcji). Komisja stwierdziła, że schorzenia te nie pozostają w związku ze służbą wojskową. Rejonowa Komisja jako podstawę prawną podała przepisy art. 5 ust. 1, 6 i 7 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 ze zm.) oraz § 16, 21 ust. 1 i 2 i § 24 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 stycznia 2010 r. w sprawie orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 15, poz. 80 ze zm.). W uzasadnieniu Komisja wskazała, że orzeczenie wydano w oparciu o dokumentację służbową, dokumentację z leczenia oraz aktualne wyniki specjalistycznych badań lekarskich. Schorzenie wymienione w pkt 1 rozpoznania uwarunkowane jest osobniczo, nie pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową, nie ogranicza zdolności do pracy i kwalifikuje orzekanego do trzeciej grupy inwalidzkiej z ogólnego stanu zdrowia. Zdaniem Komisji, stan psychiczny orzekanego wymaga oprócz stosowanej farmakoterapii także długoterminowego oddziaływania psychoterapeutycznego. Psychiatra zaszeregował stan psychiczny orzekanego jako schorzenie z § 67 pkt 2 Załącznika Nr 1 do rozporządzenia MON z dnia 8 stycznia 2010 r. W aktualnym stanie psychicznym orzekany nie rokuje powrotu do służby w ciągu 9 miesięcy od rozpoczęcia ambulatoryjnego w warunkach PZP.