Wyrok NSA z dnia 12 października 2018 r., sygn. II GSK 3394/16

Transport

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska (spr.) Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia del. WSA Urszula Wilk Protokolant starszy asystent sędziego Michał Stępkowski po rozpoznaniu w dniu 12 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A Sp.j. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 1675/15 w sprawie ze skargi A Sp.j. w S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...], 3. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz A Sp. j. w S. 1300 (tysiąc trzysta) złotych tytułem kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 marca 2016 r. o sygn. akt VI SA/Wa 1675/15 oddalił w całości skargę A Sp. j. w S. (dalej: Spółka) na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego (dalej: GITD) z dnia [...] kwietnia 2015 r. w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia Sąd I instancji przyjął następujące ustalenia.

Decyzją z [...] kwietnia 2015 r. GITD, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm., obecny tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm.; dalej: k.p.a.), art. 2 ust. 35a, art. 64 ust. 1-2, art. 64c, art. 140aa ust. 1, ust. 3 pkt 1, art. 140ab ust. 1 pkt 2, ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm., obecny tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 1260 ze zm.; dalej: p.r.d.) oraz art. 41 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460 ze zm., obecny tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 2222 ze zm.; dalej: u.d.p.), § 3 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2015 r. poz. 305), utrzymał w mocy decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2015 r., nakładającą na Spółkę karę pieniężną 5000 zł za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia kategorii V. Jak wyjaśnił GITD, w wyniku kontroli drogowej przeprowadzonej w dniu 27 maja 2014 r. na drodze krajowej nr 10 ustalono, że pojazd członowy, składający się z trzyosiowego samochodu ciężarowego wraz z dwuosiową przyczepą, którym w imieniu i na rzecz Spółki kierowca przewoził ładunek podzielny (elektronikę na dwóch paletach oraz dwa bloki granitowe) z Norwegii i Szwecji do Polski, przekraczał dopuszczalną rzeczywistą masę całkowitą o 0,9 t (masa całkowita zespołu pojazdów wyniosła 40,9 t - po odjęciu 2 % zaokrąglonych do 0,1 t w górę). Pojazd zważono jednokrotnie (kierowca nie wnioskował o ponowne ważenie) przy pomocy dwóch przenośnych wag do pomiarów statycznych typu SAW 10 C/II, posiadających ważne świadectwa zgodności. Wyniki pomiarów poszczególnych osi zostały zsumowane w efekcie czego otrzymano naciski na osiach, osiach wielokrotnych oraz masę całkowitą pojazdu, zgodnie z instrukcją producenta wag. Kontrolę utrwalono protokołem; kierowcę przesłuchano w charakterze świadka. Strona nie posiadała ww. zezwolenia na przejazd pojazdem nienormatywnym. GITD stwierdził, że przy dokonywaniu kwalifikacji zezwolenia bez znaczenia była okoliczność podzielności ładunku, gdyż w przypadku naruszeń zakazu, o którym mowa w art. 64 ust. 2 p.r.d., za przejazd pojazdem nienormatywnym nakłada się karę jak za przejazd bez zezwolenia (art. 140ab ust. 2 p.r.d.). Powyższe ustalenia skutkowały nałożeniem kary pieniężnej, natomiast strona nie przedstawiła dowodów, iż dochowała należytej staranności w realizacji czynności związanych z przejazdem oraz, że nie miała wpływu na powstanie naruszenia.