Wyrok NSA z dnia 28 listopada 2018 r., sygn. II FSK 3338/17

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA del. Marek Kraus, Protokolant Joanna Legieć, po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "E" sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 167/17 w sprawie ze skargi "E." sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sieradzu z dnia 28 listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2013 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 13 czerwca 2017 r. o sygn. I SA/Łd 167/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie ze skargi E. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: skarżąca, spółka) uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sieradzu (dalej: SKO w Sieradzu) z dnia 28 listopada 2016 r. o nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 r. Jako podstawę prawną powołano art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). Wyrok jest dostępny (podobnie, jak pozostałe powołane w uzasadnieniu orzeczenia) na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez WSA w Łodzi).

2.1. Relacjonując w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania WSA w Łodzi podał, że decyzją z 11 kwietnia 2016 r. Wójt Gminy W. określił spółce wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości na 2013 r. w kwocie 311.037 zł. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 716, dalej: u.p.o.l.) nie przewiduje "dzielenia" podstawy opodatkowania budowli na dwa okresy w sytuacji, gdy amortyzacja środków trwałych została rozpoczęta w trakcie roku podatkowego, w którym już 1 stycznia powstał obowiązek podatkowy. Jedynym przypadkiem, zgodnie z art. 4 ust. 3 u.p.o.l., w którym podstawą opodatkowania jest wartość stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji na inny dzień niż 1 stycznia jest sytuacja, w której obowiązek podatkowy powstaje w ciągu roku podatkowego. W rozpatrywanym stanie faktycznym sprawy obowiązek podatkowy powstał natomiast w dniu 1 stycznia 2013 r. (w związku z zakończeniem budowy w roku 2012), dlatego przepis art. 4 ust. 3 u.p.o.l. nie znalazł zastosowania. Wójt wskazał, że spółka w toku prowadzonego postępowania przedstawiła organowi rejestr środków trwałych na rok 2013, zgodnie z którym wszystkie środki trwałe zostały przyjęte do użytkowania po 1 stycznia 2013 r., tj. 31 marca 2013 r. Z uwagi na to spółka na dzień 1 stycznia nie przyjęła do używania żadnych środków trwałych tym samym nie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się bowiem od wartości początkowej środka trwałego, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek trwały wprowadzono do ewidencji (art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze. zm., dalej: u.p.d.o.p.). W roku 2013 brak więc było wartości, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalonej na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiącej podstawę obliczania amortyzacji w tym roku. W ocenie organu podatkowego uzasadnione było zatem powołanie rzeczoznawcy majątkowego w celu wydania opinii zgodnie z art. 4 ust. 7 u.p.o.l. Biegła stwierdziła, że z uwagi na fakt, iż dla wycenianych budowli nie istnieje aktywny rynek oraz brak obrotu podobnymi obiektami i brak jakichkolwiek porównywalnych transakcji, dla przedmiotowych budowli określona została wartość odtworzeniowa, metodą odtworzeniową mieszcząca się w podejściu kosztowym.