Wyrok NSA z dnia 11 października 2018 r., sygn. I FSK 1896/16

Podatek od towarów i usług

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Marzena Łozowska, Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 11 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2016 r., sygn. akt VIII SA/Wa 212/16 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 stycznia 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za IV kwartał 2012 roku 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 stycznia 2016 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz M. K. kwotę 13.167 siedem (słownie: trzynaście tysięcy sto sześćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu I instancji.

1.1. Wyrokiem z 10 sierpnia 2016 r. w sprawie VIII SA/Wa 212/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: DIS) z 12 stycznia 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd I instancji wskazał, że zaskarżoną decyzją DIS utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z 13 października 2015 r. określającą Skarżącej zobowiązanie podatkowe za IV kwartał 2012 r., na skutek ustalenia, że Skarżąca, prowadząca w ramach działalności gospodarczej sprzedaż internetową, bezzasadnie odliczyła podatek naliczony wykazany w fakturach zakupu towarów wystawionych przez W. Sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz T. Sp. z o.o. z siedzibą w W., gdyż faktury te nie dokumentowały rzeczywistych transakcji gospodarczych pod względem podmiotowym (w ocenie organów ww. podmioty nie były faktycznymi sprzedawcami towarów uwidocznionych na kwestionowanych fakturach, nie prowadziły one realnej działalności gospodarczej a ich aktywność ograniczała się do wystawiania tzw. pustych faktur VAT), o czym Skarżąca wiedziała lub - zachowując należytą staranność kupiecką - powinna była wiedzieć. Tym samym organ odwoławczy, powołując się m.in. na przepisy art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: u.p.t.u.), stwierdził brak podstaw do wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji organu I instancji w powyższym zakresie.