Wyrok NSA z dnia 5 września 2018 r., sygn. II FSK 2537/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Cezary Koziński, Protokolant Joanna Legieć, po rozpoznaniu w dniu 5 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. G. i S. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 marca 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 858/15 w sprawie ze skargi G. G. i S. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G. G. i S. H. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 3 600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 17 marca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (III SA/Wa 858/15) oddalił skargę G.H. i S.H.- nazywanych dalej "Skarżącymi", na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 stycznia 2015 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r.

2.1. W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku pełnomocnik Skarżących podniósł zarzut "rażącego naruszenia prawa proceduralnego", tj.:

a) naczelnych zasad postępowania podatkowego) poprzez utrzymanie w mocy decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego, która została wydana bez zawiadomienia pełnomocnika Skarżących, po przeprowadzeniu postępowania bez jego udziału, bez poinformowania go o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów, bez doręczenia mu wydanej decyzji, mimo złożenia 9 sierpnia 2012r. pełnomocnictw (pkt 3 lit. a/ skargi kasacyjnej);

b) art. 122 i art. 187 § 1 i 3 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej jako "O.p.") oraz art. 7 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez niezebranie całości materiału dowodowego i nieprzeprowadzenie dowodów, na okoliczność przeznaczenia środków z darowizny Skarżących na prowadzona przez Parafie działalność charytatywno-opiekuńcza, chociaż Dyrektor Izby Skarbowej uzyskał w tej kwestii informacje od obecnego proboszcza R. w W., co WSA uznał w zaskarżanym wyroku (str. 16) za zgodne z prawem. Organ drugiej instancji nie przeprowadził dowodów z zeznań świadków: