Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2018 r., sygn. II FSK 628/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia WSA del. Agnieszka Krawczyk (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P.L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 października 2015 r. sygn. akt I SA/Wr 1481/15 w sprawie ze skargi P.L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 11 maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P.L. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 października 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 1481/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę P.L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 11 maja 2015 r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r.

Sąd zaaprobował ustalenia organów podatkowych co do tego, że zobowiązanie skarżącego w podatku dochodowym za 2008 r. nie uległo przedawnieniu przez wydaniem przez organ odwoławczy decyzji w tej sprawie oraz że faktury wystawione przez J.R. (F. w J.) na rzecz skarżącego prowadzącego działalność gospodarczą w ramach s.c. M. nie potwierdzają rzeczywistych transakcji między tymi podmiotami. Dlatego, zdaniem sądu, słusznie odmówiono skarżącemu prawa do zaliczenia kwot wynikających z tych faktur do kosztów uzyskania przychodów.

Sąd nie podzielił tym samym zrzutów skargi, jakoby doszło do naruszenia: 1) art. 121 § 1, art. 122 oraz art. 124 w zw. z art. 180 § 1, art. 187 § 1, art. 188, art. 191, art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. - dalej: O.p.) przez odmowę przeprowadzenia przez organy podatkowe dowodów żądanych przez stronę oraz oparcie się przy ustaleniu stanu faktycznego na dowodach pośrednich oraz naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów wskutek wydania decyzji opartej na niekompletnym materiale dowodowym; 2) art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm. - dalej: u.p.d.o.f.) przez nieuznanie wydatków poniesionych w ramach s.c. M. na nabycie usług transportowych oraz usług montażu mebli za wydatki stanowiące koszt uzyskania przychodu; 3) art. 70 § 1 O.p. poprzez nie uwzględnienie upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego za rok 2008, co nastąpiło skutecznie - zdaniem skarżącego - z dniem 31 grudnia 2014 r.