Wyrok NSA z dnia 17 maja 2018 r., sygn. I FSK 205/18

Naruszenie art. 135 p.p.s.a. nie może być przedmiotem skutecznego zarzutu skargi kasacyjnej, ponieważ wspomniany przepis uprawnia sąd administracyjny, a nie wnoszącego skargę na ściśle określony akt lub czynność organu administracji publicznej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (spr.), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia WSA (del.) Małgorzata Fita, , po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 maja 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3409/15 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 23 września 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty, maj, lipiec, sierpień oraz poszczególne miesiące od października do grudnia 2011. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 24 maja 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3409/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.), dalej: p.p.s.a., uwzględnił skargę M. K. (dalej: strona lub skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. (dalej: organ odwoławczy lub organ) z 23 września 2015 r., utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. (dalej: Dyrektor UKS lub organ pierwszej instancji) z 11 czerwca 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty, maj, lipiec, sierpień oraz poszczególne miesiące od października do grudnia 2011 r.

Dokonując - na skutek skargi strony - kontroli legalności przedmiotowej decyzji Sąd pierwszej instancji podzielił zasadność zarzutów naruszenia przez organy podatkowe art. 122, art. 180, art. 181, art. 187 § 1 i 2, art. 188 § 1 oraz art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2012, poz. 749, ze zm.), dalej: O.p., będącą konsekwencją nieuprawnionej odmowy uwzględnienia części wniosków dowodowych strony, dotyczących przesłuchania jej oraz wskazanych przez nią świadków. Sąd nie uwzględnił zaś pozostałych podniesionych w skardze zarzutów naruszenia przepisów postępowania.