Wyrok NSA z dnia 18 marca 2011 r., sygn. II OSK 500/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary /spr./ Sędzia del. NSA Zofia Flasińska Protokolant asystent sędziego Łukasz Pilip po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 grudnia 2009 r. sygn. akt VII SA/Wa 1287/09 w sprawie ze skargi K. D. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia (...) czerwca 2009 r. nr (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 10 grudnia 2009 r., sygn. akt VII SA/Wa 1287/09, po rozpoznaniu sprawy ze skargi K. D. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia (...) czerwca 2009 r., znak: (...), w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w części, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku oraz zasądził od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącego kwotę 460 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia (...) maja 2009 r., wydaną na podstawie art. 104, art. 158 § 1 i art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: k.p.a.) po wszczęciu postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia (...) marca 2009 r., którą nakazano K. D. rozbiórkę 6 okien dachowych wraz z ułożeniem dachówki w otworach po oknach w budynku handlowo-mieszkalnym przy ul. S. (...) w K. W. i określono termin wykonania ww. robót, stwierdził nieważność ww. decyzji w części dotyczącej wyznaczenia terminu, a w pozostałej części odmówił stwierdzenia jej nieważności.