Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2018 r., sygn. II FSK 91/16

Egzekucyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia WSA del. Paweł Dąbek, Protokolant Joanna Legieć, po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2802/14 w sprawie ze skargi J. D. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości nieprzekazanej kwoty zajętej wierzytelności 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. D. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.Wyrokiem z 19 czerwca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2802/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. D. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 czerwca 2014 r. w przedmiocie określenia wysokości wierzytelności nieprzekazanej przez dłużnika zajętej wierzytelności.

2. Z przyjętego przez Sąd stanu faktycznego wynika, że organ egzekucyjny zawiadomieniami z 4 i 18 listopada i 23 grudnia 2008 r. w ramach postępowania egzekucyjnego prowadzonego w stosunku do P. spółki z o.o. dokonał zajęcia u skarżącego prawa majątkowego - wierzytelności pieniężnej, jaka przysługiwała Spółce z tytułu umowy dzierżawy łączącej ją ze skarżącym. Umowa została zawarta przez skarżącego w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Skarżący w odpowiedzi na zawiadomienie poinformował Naczelnika Urzędu Skarbowego w C., że będzie z tytułu zajętej wierzytelności przekazywał co miesiąc kwotę 3660 zł. 4 czerwca 2013 r. u dłużnika zajętej wierzytelności przeprowadzono kontrolę prawidłowości wykonania zajęcia. W jej toku ujawniono, że skarżący uchylił się od przekazania części zajętej wierzytelności w kwocie 15 840 zł. Wpłacona przez niego kwota - 72 000 zł- stanowiła równowartość czynszu dzierżawnego za 24 miesiące w wysokości netto. Skarżący oświadczył, że wydzierżawiający nie wystawił mu faktur VAT z tytułu czynszu, co jego zdaniem uprawniało go - na podstawie art. 462 i 463 k.c. - do powstrzymania się od zapłaty tej części czynszu, która odpowiadała wysokości naliczonego podatku od towarów i usług (miesięcznie 660 zł, czyli za 24 miesiące - 15 840 zł). Zdaniem dłużnika zajętej wierzytelności mógł on się powstrzymać ze spełnieniem świadczenia do czasu otrzymania pokwitowania od wierzyciela, a takim pokwitowaniem jego zdaniem jest faktura VAT.